"kolay değildi hiçbir şey, olmayacakta..."
{göksel-uzaktan}
Buna ne demem gerekiyor. İyileşmek?
Yaralarını sarmak...
Hiç bilmiyorum. Hani film ya da roman karakterinde bir deli cesareti vardır ya, bende yok...
Hani kararını vermiştir, hayatını değiştirir, yön verir...
Bende ondan hiç yok...
Kırıldım, bunaldım ama yine yalnızım...
Belki gereken sadece deli cesaretidir...
**
-Terapist-
"merhaba ezgi lal... Söyle bakalım, kendini nasıl hissediyorsun ?"
"yorgun..."
"peki, yeniden denemeyi düşündün mü hiç?"
"hayır, yapamadığım ortada ve mide yıkatmak hiçte güzel hissettirmiyor."
"hah hah... okul nasıl gidiyor? 1 yıl sonra üniversite sınavın var. Sanırım dershaneye de pek gitmemişsin, çok ders kaçırmışsın. Nasıl düzeltmeyi düşünüyorsun ?"
"pek bir şeyler hakkında yoğunlaşmışlığım yok ama genel olarak her şeyi değiştirmeyi düşünüyorum. Odamın görüntüsü, hatta başka bir odaya geçebilirim... Yeni kıyafetler, yeni yiyecekler hatta... Buda filmlerden çıkardığım bir genel hipotez."
"iyi düşünmüşsün. Aslında bayağı bir psikiyatrist gibi... peki bu kadar bilgi birikimin olmasının yanı sıra özellikle bir psikiyatrisi istemişsin. Neden açıklayabilir misin ?"
"sanırım birçok kişi size danışmaya geliyor. Benim bu konuda bir sıkıntım yok. Sadece ne hissettiğimi korkmadan ürkmeden anlatabileceğim birini istedim(....) aslında bir sebep daha var. Siz dinlemek için para alıyorsunuz yani kusura bakmayın ama ne dersem dinlemek zorundasınız. Bunu en yakınlarım konusunda bile hissedemiyorum. En ufak şeyleri bile anlatmaktan kaçınıyorum."
"seni anlıyorum. Peki, bu değişme çalışmalarına ne zaman başlayacaksın?"
Gülümsedim.
"hastaneden çıkar çıkmaz ama annemi önceden bilgilendirmenizi istiyorum. Değişim falan?"
"neden bunu benden istediğini sorabilir miyim?"
"çünkü ona kendimi anlatmaya çalışmaktan bıktım. Anlamaya çalışmıyor sadece neyin doğru olduğunu düşünüyorsa onu yapmam için beynimin etini yiyor. Cidden bunu düşünmek bile beni sinirlendirdi."
"sanırım her zaman sinirli ve üzgünsün. Doğru mu bu? Daimi olarak böyle mi hissediyorsun?"
"evet"
"sanırım antideprasan kullanmaya başlamalısın. Miktarını ayarlamaya çalışacağım. Bu arada spor aktivitelerini arttırmanı istiyorum tamam mı?"
"tamam sanırım"
"sanırım değil kesinlikten korkma... Evet ya da hayır?"
"ımm.. Evet"
Gülümsedi. Bu kadın psikiyatrı olmak için yaratılmıştı anlaşılan başka bir meslek bu kadar yakışamazdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
cennetimde sana yer yok
Accióncehennemde görüşürüz'ün devamı.... cennetime ait degilsin... oldugun yerde kal... yani cehennemde.... Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamak… Ve hiç yaşamamış gibi ölmek… ** Ölüm buysa eğer… Söylemeliyim ki biraz uykuya dalar gibi… Önce yavaş yavaş… Sonra bi...
