Bölüm Şarkısı;
Hülya Avşar- Yar senin derdin ne?
#Afra
Uyandığımda vücudum susuzlukla kavruluyordu ve dudaklarım kupkuruydu.
Biliyordum hepsi o dün geceki baharatlı tavuk yüzündendi. Annem yine ayarı tutturamamıştı. Yemek kurslarına boşu boşuna gidiyordu, bu konuda yetenekli olmadığını artık kabul etmeliydi.
Alarmın çalmasına çok az kalmıştı hissediyordum. Gözlerimi artık açmam ve bir an önce hazırlanmam gerekiyordu. Yeni bir lanet okul günü daha beni bekliyordu. İstemeye istemeye de olsa açtım gözlerimi fakat açmamla kapamam bir olmuştu. Gözlerimi ışık bir anda yakıp kavurmuştu.
Doğrulmak istedim, fakat bu defa da omurgama bir acı saplanmıştı. Her yerim sızlamaya başlamıştı birden.
Kendime ne olduğunu anlayamıyordum. Hareket edememek beni yeterince korkuturken etrafımda birden yükselen sesler iyice korkmama neden olmuştu.
"Uyanıyor!"
"Aman Allah'ım sonunda Afra?"
Bu defa acımasını umursamadan açtım gözlerimi.Canım yansada hızla etrafa baktım.
Burası... Kesinlikle benim odam değildi!
"Afra bizi duyabiliyor musun?"
Kafamı sesin geldiği yöne çevirmeye çalıştığım anda ölüyordum. Boğazım da sarılı olan şey her neyse hareket etmeme izin vermiyordu
"Çabuk doktoru çağırın!"
Allah'ım çıldıracaktım neler oluyordu? Bu insanlar da kimdi? Bana seslenen ve başımda dikilen kişiler kesinlikle tanıdık değildi.
En önemlisi ben neden bu haldeydim? Kollarım, bacaklarım her yerim acıyordu.
Beyaz önlüklü bir kadın, başımdaki kalabalığı dağıtarak içeri ilerledi ve yanıma geldi.Yakasında takılı kalemlerden birini aldı ve bana doğru eğilerek gözlerime ışık tuttu.
"Afra Hanım" dedi nazikçe.
"Bir kaza geçirdiniz ve şu an hastanedesiniz. Lütfen kendinizi yormayın. Herşey yolunda"
Herşey yolunda mı diye bağırmak istiyordum.
Ne demek kaza geçirdiniz?
Neler oluyordu?
Ben dün gece en son yatağımdaydım. Deprem filan mı olmuştu? Ev başımıza mı göçmüştü? Nasıl bu hale gelmiştim? Peki ya annem?! O da mı kaza geçirmişti yoksa? Dün gece en son onunla birlikteydim.
Yoksa ona bir şey olmuş muydu?
"An-annem?" dedim boğazımın yırtılmasını görmezden gelerek.
Ona bir şey olması fikri herşeyden daha acıydı.
"Anneniz mi?" diye sorumu tekrar yinelemesi içimdeki korkuyu daha fazla tetiklemişti. Hemen cevap versin istiyordum.
Kadın sorumu yanıtlamadan döndü ve etraftakilere baktı.
"Hastanın annesini tanıyanlarınız var mı?" diye sordu. Kimseden ses çıkmıyor, herkes birbirine bakıyordu. Yoksa korktuğum şey başıma mı gelmişti?
"Afra annen kaza geçirmedi" dedi birisi.
Duyduğum şey bir an için beni rahatlasa da, içimde ki yangını söndürmeye yetmemişti. Annem madem iyiyse nerdeydi? Neden yanımda yoktu?
Bir yere mi gitmişti? Yatakta kıpırdanarak beni anlamaları umdum ama tek yaptıkları bana boş boş bakmaktı.
"Merak etme Afra ama Mert gayet iyi"
Kısa boylu, dalgalı saçları olan bir kız bana doğru gülümseyerek böyle söyledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Reset
Chick-LitBu haksızlık tamam mı? Sen hafızanı kaybettin ben ise sevdiğim kadını...
