Remember me •Hyunin• ⚜️

•7•

Oy ve yorum☁️
•••

Canım. Canım çok acıyor. Neredeyim... Ben... Bilmiyorum. Ah.. kafam...

"Doktor uyanması gerek dedi ama hala uyanmadı. Ay inanmıyorum acaba öldü mü?"

Duyduğum ses tanıdığım birine aitti. Buna emindim ama kim olduğunu çıkaramamıştım. Kalın ve endişeli bir ses- "Felix tanrı aşkına mantıklı şeyler söyle. Bak kalbi ölçülüyor orada. Bak Bib bib diyor hala."

Kaşlarımı çattım çatabildiğim kadar. Felix mi? Ama bir dakika... En son ben düşmüştüm. O adamlar yüzünden ben... Hyunjin. Ama o yardım edemezdi ki.

"Aha kaşlarını çattı valla oynattı." Hissettiğim hareketlilikle başıma üşüştüklerini anlamak zor değildi. Zorlukla yutkundum ve yavaşça gözlerimi araladım. Bulanık görüntü sonunda netleştiğinde beynim error vermişti sanki. Altı adam, altı müziklerine aşık olduğum adam başımda bekliyordu. Hemde kafalarını dibime sokmuşlardı. Sevinerek geri çekildiklerinde kaşlarım havalandı.

Şu an hiçbir şey anlamıyorum...

"Ben hemen doktora haber vereyim." Chan hyung odadan çıktığında kalan beş kişiye göz gezdirdim. Onlar. Cidden onlardı. Veya ben ölmüştüm ve şu an cennetteydim. Gerçi olsam Hyunjin-

"H-Hyunjin-"

"Şştt küçük kendini zorlama." Changbin hyung gelip yatağın ucuna oturdu. Kalkmaya yeltenmiş olan beni de geri yatırmıştı bu sırada. "Daha yeni uyandın. Dinlenmelisin."

"Hyunjin kim? Akraban mı? Ah... Şey yani biz seni bulduğumuzda sen tektin." Boğazımın ağrısını umursamadan tekrar yutkundum. Seungmin'in dedikleri bir anda ağır gelmişti bana. Hyunjin'i cidden hatırlamıyorlardı. Ailedeki arkadaşlarını hatırlamıyorlardı.

İyi de... İyi de Hyunjin neredeydi? Odada yoktu. Bir yere mi gitmişti? Bir yere gitmiştir. Evet. Evet bir yere gitmiştir. Geri gelecektir o. O geri gelir... Gelir değil mi?

"Hey hey gözün doldu. Tanrım ağlıyor. Çok mu ağrın var yoksa?"

Felix elimi tutunca sıktım güç bulmak istercesine. Canım çok acıyordu ama en çokta kalbim ağrıyordu. Beni bırakmış benden bıkmış olma düşüncesi, gerçekten hiç var olmamış olma düşüncesi beni canımı çok yakıyordu.

Chan hyung doktorla geldiğinde muayene oldum tekrar. Dediğine göre düşüşümün hızını azaltan bir şey olmalıymış. Bana ne olduğunu sorduğunda bilmiyorum dedim. Aslında biliyordum. Düşerken kolumda hissetmiştim parmaklarını. Hyunjin. Hyunjin az da olsa tutmuştu beni. Şu an da da onun sayesinde hayattaydım. Tutuşu sayesinde ölmekten kurtulmuştum.

Doktor gittiğinde odağım yine idollerim oldum. Her biri bir yerde bana bakıyordu öylece. Neler olduğunu hatırlamıyordum ama nasıl soracağımı da bilmiyordum açıkçası.

"Bir haftalık çekim için gelmiştik. Günün ilk çekimini bitirince de birşeyler içmek ve çifte ra- çifte gezi için birlikte çıkmıştık."

"Nedense o sokağa bakasım geldi. Beklediğim son şey bir hafta önce fan meetinge gelip bizi mutlu eden seni o halde görmekti." Jisung'un Felix'i devam ettirmesiyle yutkundum. Demek durum buydu. Kendi gezimizi de onların gezisini de mahvetmiştim yani. Derin bir nefes alarak yapabildiğim kadar eğildim. Bu sırada Minho hyung aniden bağırmıştı. "AAA YAT ÇABUK GERİ AAA"

"Kulağımın dibinde ne yapıyorsun ya? Gitti kulağım."

"Hala alışamadın aşkım sende bir garipsin."

Kaşlarım havalandığında Jisung kocaman gözlerle bi bana bir da yanında oturan Minho'ya baktı. "Ahaha çok komik. Çok fazla hemde. ahaha komik arkadaşım benim."