02

4K 200 14
                                    

කොරියාවෙ ඉඳලා ආපු මගෙ මාමව හම්බෙලා අදට සතියයි. මම ඉන්නෙ කටුනායක එයාපෝර්ට් එකේ. අද ඉඳන් මගේ ජීවිතේ තනිකර කනපිට ගැහෙන්නයි යන්නෙ. ඔව් මගේ මාමා මාව කොරියාවට එක්කගෙන යනවා.

" අනේ රෂ්.... මට මේක හිතා ගන්න බෑ බන්. උඹ ඇත්තටම යනවද බන්. "

අභී හිටියෙ මගේ අත තද කරලා අල්ලගෙන හරියට මට යන්න දෙන්න බෑ කියන්න වගේ. ඒ වුණත් මොනවා කරන්නද.... අම්මගෙ අන්තිම කැමති පත්‍රයෙන් මගේ භාරකාරීත්වය හිමි වෙලා තිබුණෙ මාමට.

" අභී... උඹ හිතන්නෙ මන් කැමැත්තෙන් යනවා කියලද බන්. මන් මාමා කියන කෙනා දැනගෙනත් තාම සතියයි. ඒ මදිවට කොරියාවට යන්නෙ. කොරියාවෙ තියා මන් මේ ලංකාවෙවත් ඉස්කෝලෙන් ළමා නිවාසෙටයි ළමා නිවාසෙන් ඉස්කෝලෙටයි ගියා ඇරෙන්න වෙන කොහෙවත් ගිහින් නෑ. "

" හරි හරි සුදූ... මන් දන්නවා අකමැත්තෙන් යන්නෙ කියලා. "

" පුතේ අපි දැන් යන්න ඕන. යාළුවට යනවා කියලා එන්න. ෆ්ලයිට් එකට වෙලාව හරි. "

අභීටත් සමු දීලා මන් මාමගෙ පස්සෙන්ම ගියේ මන් කවදාවත් එයාපෝර්ට් එකකට ඇවිත් නොතිබුණු නිසා. එයාපෝර්ට් එකේ හිටපු ගොඩක් අය ළඟ ලොකු ලොකු සූට් කේස් තිබුණත් මන් ළඟ තිබුණෙ මගෙ ස්කූල් බෑග් එක විතරයි. ඒකත් අරහෙන් මෙහෙන් ඉරිලා. ඒක ඇතුළෙ තිබුණෙත් ආසාවට කියලා ගවුම් තුනයි. ළමා නිවාසෙ අපිට කොහෙන්ද ලස්සන ලස්සන ඇඳුම්.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

මම හිටියෙ අඩි ගාණක් අහස උස. පලවෙනි පාරට අදමයි ප්ලේන් එකක යන්නෙ. මේක හදිසියෙවත් කඩන් වැටුණොත්.... අනේ මගේ අසරණ ජීවිතේ... ඒලෙවල් රිසාල්ට්වත් තාම ආවෙ නෑ.. දැන්ම මැරෙන්න බෑ... තාම කොල්ලෙක්වත් නෑ.. ෆර්ස්ට් කිස් එකවත් ලැබිලා නෑ.... අනේ දැන්ම මැරෙන්න බෑ දෙයියෝ...

" ඇයි පුතේ ඔයාට මොකක්හරි ප්‍රශ්නයක්ද.. "

මන් ඇස් ඇරියෙ එතකොටයි. මන් හිටියෙ අත් දෙකත් එකතු කරලා වැඳගෙන. ෂික් ලැජ්ජාව සවලෙන් එකයි. මන් මගේ තියන මොංගල්ම හිනාව මාමට දැම්මෙ මුකුත් නෑ කියන්න.

- නෑනයි මස්සිනයි - (✓)Where stories live. Discover now