Karanlık aydınlığın diğer yanı belkide kardeşi. Arkadaşta olabilirler. Arkadaş olabilmeleri için birbirlerine daha yakın olmaları gerekmez mi? Nedendir bilinmez karanlıkta olan aydınlıkta olduğu yanlarını yok sayıyor. Sanki hafızalardan silinircesine vehim bir elem kaplıyor içini. Oysa çok defa gülmüş, çimlerde yürümüş, arkadaşlarıyla güzel vakit geçirmiş, çokça da başarıları olmuştu. Olmuştu olmasına da kötü düşünceler içinde dalga dalga yayılıyordu. İnançları, sevdikleri, uğraşları sanki son trenle epeyi uzaklaşıyordu. Küçücük bir mum görse tutunacaktı. Oysa mumun kendisi olduğunu anlaması biraz zamanını almıştı. Yürüdü, yürüdü, yürüdü... Vazgeçecekmiş gibi oldu. Oturdu, durdu. Geri dönse çok fazla yol gitmişti ilerlemekten başka çaresi yoktu. Öyle yaptı. ...ve denize açılan bir kapı, hayal ettiğinden de güzeldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
