O hep derin nefeslerde oluşan boşluk yok şimdi. İçime dönünce eskisi gibi sıkılmıyorum da. İçimdeki o boşluk benmişim meğer. Koca bir ben eksikmişim. İç sıkıntım kendime varamamaktanmış. İnsan bir kere kendisiyle tanışınca o boşluk puzzle gibi tamamlanıyor. Kendiyle tamamlanmayan hep başkasıyla eksik kalıyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
