İnsan hep birgün mutlu olacağına inanır.. O gün neden bugün değildir? İnsanlar çiçek bahçelerine aşık olur. Neden kendi çiçeklerini ekmez yahut çizmez en güzel sayfalara sarı sarı? Güzel olan hep uzakta mıdır? Uzak olduğu için mi güzeldir. Yoksa onun kurduğumuz hayali mi tutar bizi ayakta? Bu sorular beynimi tatlı tatlı rahatsız ederken çocukken "babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi?" reklamındaki kıza dönüşüyordum birden. Komik ama doğruydu. Muhakkak sorular olmasaydı bir cevapları da olmazdı. Sormayı seçtim. Kendimi tanıma yolculuğum da böyle başlamıştı. Kimdim ben? Neydim? Neyi severdim, bilmiyordum. Ama artık neyi sevmediğimi biliyordum. ...ve bu, 'neyi sevdiğimden' daha güzel hissettiriyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
