Bir gece vakti mutfak masasına yaslanmış papatya çayımızı yudumlarken annem seslendi.
İçeride yer var diye diye her şeyi içine atma kızım dedi.
Nasıl ?
Sen dolmuş değilsin kızım, dertleri çuvala basar gibi içine dolduramazsın.
Aslında ben seni çok gamsız bellemiştim dışardan nasılda umursamaz duruyorsun.
Umursamazlığından bardaklar eskir.
Çok sonra sen hastalanınca fark ettim aslında sadece -muş gibileri insanlara teselli diye verdiğini.
Çayım soğumuştu annemin dediklerini içimde sindirirken.
Demek insanın anlaşılması için çayının soğuması gerekiyormuş dedim.
Geç oldu yatmaya gidiyorum papatya çayı için teşekkürler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Can Kavanozu"
Poetrybir satır yazdı sildi daha çoğunu yazdı oysa ben yazmayı bilmezdim dedi. yazmak yazmayı doğurmuştu o gece
