İnsan sevilmediği için mi yalnız kalıyordu yoksa kendini sevmeye başladıkça mı yalnızlaşıyordu?
Yalnızlığın sevilebilir olmasını anlamam bayağı zamanımı almıştı.
Belki de sorgusuz sualsiz bir şeyleri tek başına yapabilmenin keyfiydi sadece.
Ne zaman kalabalıklar içinde kaybolsam, içime dönüp o küçük çocuğun elinden tutup uzaklaştırıyordum onu bu kuru gürültüden.
Yalnızlık bendi, sendi ama biz değildi.
Yalnızlığın, önceliği kendine saklama gibi bir huyu vardı.
Ne zaman sorsam hep bir işi çıkıyor.
O da seviyor kendisini besbelli.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Can Kavanozu"
Poetrybir satır yazdı sildi daha çoğunu yazdı oysa ben yazmayı bilmezdim dedi. yazmak yazmayı doğurmuştu o gece
