Kırmızının altındaki beyaz yumak - Kazuha x Reader

ilaçlar ve kedi - V

Önceki gece gibi dün akşam da biraz kitap okuyup beraber uyuya kaldığımızı uyandığımda anladım.

O hâlâ uyuyordu, huzurlu yüzü beni gülümsetti. Telefonumdan saati kontrol ettim, fazlasıyla erkendi ama yine de kalkmaya karar verdim. Güneş onu rahatsız etmesin diye de perdeleri çekip odadan çıktım.

Kahvaltı hazırlamak istedim ama buzdolabını açtığımda bu isteğim yok oldu diyebilirim. Üç yumurta, ufak bir kapta peynir ve yarım kutu sütle ne yapılırdı ki?

Manava gitmek için üstümü değiştirdim. İlkbabarda sabahları serin oluyor genelde...

.

.

.

Sokak boyunca yürüyüp şu ufak markete gelmiştim. İki kişiye birkaç günlük daha yetecek yiyecek almalıydım. Ya da... tek kişilik...

Ona hazırlamak için balık ve sebze aldım. Kahvaltıda yemesi için de biraz omlet malzemesi, öğlen yemeği için de çorba hazırlarım diye düşünüp koluma taktığım sepete aldıklarımı attım. Kendim için de.. hazır makarna?

Cüzdanımdaki son parayı da yüzsüz kasiyer adama verdikten sonra eve doğru gitmeye başladım. O adamın suratına her baktığımda içim ürperiyordu.

...

Eve geldiğimde ayakkabılarımı çıkartıp arkamdan yavaşça kapıyı kapattım. Poşetimi mutfağa götürürürken bana seslendi.

"Y/N? Sen misin?"

Kapısını açtım ve odaya girdim.

"Evet benim.. Seni uyandırdım mı?"

"Uyanalı çok olmadı ama yanımda seni göremedim, seslendim ama yoktun."

"Markete kadar gitmiştim. Ama şimdi geldim!"

"Markete niye gittin ki?"

"Kahvaltı ve akşam yemeği için bir şeyler aldım."

"Ah... gerek yoktu gerçi... bugün evime gitsem-"

"Ama eve bu hâlde gidemezsin! Biraz daha benimle kalsan olmaz mı? Lütfen!"

"A-ama!-"

"Lütfen Kaedehara lütfen!"

"...peki.."

"Teşekkür ederim! Teşekkür ederim!
Ayağa kalkmayıp beni beklediğin için de teşekkür ederim!"

"Tamam tamam.. sakinleş biraz."

"Affedersin.."

Gülümsedi.

"Acıktın mı? Omlet ister misin?"

"Şey.. biraz acıktım... omlet güzel olurdu"

"Birazdan geliyorum öyleyse, istediğin bir şey var mı?"

"Hayır... teşekkürler"

.

.

.