Sevgili dostlarım;
2016 yılından beri burada sizlerle birlikteyim. Benimle konuşan, hikayelerime yorum yapan herkes tek tek kalbimde yer etti.
Bir çok hayat tanıdım. Bir çok karakterle dost oldum. Bir çok da hikaye dinledim.
Her birinizin hayatı kendine özel. Kimimizin hayatında her sey yolunda, kimimiz çok bunalmış, kimimiz yaşadığı kötü şeyleri unutamıyor, kimimiz yaşamak için direniyor...
Dostlarım, buraya yazmaya başladığımda 18 yaşlarındaydım. En yumuşak şekilde anlatmak gerekirse; Kilolu, dişlek ve asosyal biriydim. Tek arkadaşım vardı. Babaannemi kaybetmiştim ve dedem hastanede olduğu için annem ona bakarken evdeki 2 kardeşime ve babama bakmakla yükümlüydum. Aynı zamanda kursa gidiyor sınava çalışıyordum.
Okulumda kilom yüzünden zorbalık görüyordum. Derken burada anlatamayacağım ailevi problemler yaşadım. Bir süre sonra aşık oldum, kalbim kırıldı. Sevdiğim insanları toprağa vermek zorunda kaldım. Birilerinden Şiddet de gördüm...
Burada bu hikayeye son veriyorum çünkü fazla uzun bir hayatım oldu hepsini anlatamam. Başı ve sonu var. Ama hepimiz biliyoruz ki hayat zaten bir drama.
Bunlar size tanıdık gelmiş olabilir. Çünkü biliyorum, hepimiz bunun gibi berbat şeyler yaşıyoruz. Konular aynı olmasada acılar bir. Kimimiz daha kötüsünü yaşıyor, kimimiz akla gelmeyecek şeyler yaşıyor. Bazılarına şahitlik ettim. Bana güvendiniz, anlattınız. Merak etmeyin sırlarınız benimle mezara gelecek dostlarım.
Bunları yaşadıktan sonra pes etmedim. Pes etmek istedim mi? İstedim. Çok kez gittim deniz kenarına, çok kez elime neşter aldım. Ama düşündüm dostlarım. Bu kadar şey yaşadıktan sonra ya yakın gelecek parlaksa ve ben yaşadığım kötü şeylerin ödülünü almadan ölüp gidersem?
Şimdi 25 yaşındayım. Buraya başlayalı 7 yıl oldu. Şimdi nasılım peki? Gerçekten beni parlak bir gelecek beklemiş mi diye merak ediyorsanız;
Hemşire oldum. Çalışıyorum.
Arkadaş edindim.
Kilo veriyorum vevücudumla barıştım.
Dişlerimi yaptırdım.
Bana zorbalık yapan herkesi içimde affettim.
Kardeşlerim bana sevgi dolu, onlara baktığım için saygılarını kazandım.
Babam da benim düşüncelerime saygı duyuyor.
Asosyal değilim, dışa döndüm. Geziyorum. Eğleniyorum.
Ve evleniyorum dostlarım.
Aşık oldum.
Pes etmediğim için hiç pişman olmadım. Iyi ki pes etmedim. İyi ki vazgeçmedim. İyi ki bu günleri gördüm ve yaşadım. Geçmişi unutmadım. Unutmayacağım da ama onları yaşamak beni bu zamana getirdi belki de.
Yaşadığınız her ne olursa olsun. Ne kadar zor olursa olsun. Pes etmeyin dostlarım. Her birinizin hayatı çok değerli. Her zaman önce kendinizi sevin. En büyük sevgiyi kendinize verin.
Sizlere veda ediyorum dostlarım. Gidiyorum artık buradan. Hesabım açık, yazdığım şeyleri okumak isterseniz diye kapatmayacağım. Kendinizi sevin ve kendinizde iyi bakın. Ben hepinizi çok sevdim. Çok seviyorum. Her biriniz çok değerlisiniz.
Hoşçakalın...
