Mylou: Ben hazırım birazdan ameliyata gireceğim geliyor musun?
Myharry: Gelmek üzereyim.
Mylou: Korkuyorum Harry.
Myharry: Korkma sevgilim. Sen oradan tamamen iyi bir şekilde çıkacaksın.
Mylou: Ya öyle olmazsa.
Myharry: Tanrı seni benden alamaz Louis.
Myharry: Biz birlikte bu kadar güzelken beni senden ayıramaz.
Myharry: Kapıdayım geliyorum.
O sırada Harry'de korkuyordu. Korkmamış gibi davranmayı tercih etmişti. Louis'i korkutmamalıydı. O mükemmel bir insandı ve belki de bugün son kez nefes alıyordu. Onun üzgün olmasına dayanamazdı.
Odaya girdiğinde Louis hasta kıyafetini giymiş kafasında bonesiyle volta atıyordu. "Sevgilim!" Diye seslendi Harry. Louis Onu gördüğünde durdu ve bebeğinin kollarına koştu. Sımsıkı sarıldı.
Sonmuş gibi sarıldı. Sonmuş gibi öptü. Sonmuş gibi baktı yüzüne. Çok koyuyordu. Onu bırakacak olmak, Onsuz kalacak olmak, tekrar öpemeyecek olmak çok koyuyordu.
Sarılmalarını bölen, hemşire oldu. Ameliyat saati gelmişti ve gitmesi gerekiyordu. Sedye geldi, Louis uzandı. Harry, Onun elini tutuyordu. Umutla baktı sevgilisine. "Döndüğünde seni burada bekliyor olacağım." Dedi gülümseyerek. Louis,"Gelmeye çalışacağım bebeğim. " diye cevap verdi.
Sedye ilerlerken Harry "Geleceksin, biliyorum... Seni seviyorum Bay Tomlinson." Diye bağırdı arkasından.
