Onsra | Mauro Icardi

2. It's All Over

Bölüm şarkısı:
Clementine - Halsey

I left my daydreams at the gate
because I can't take them too
Hayallerimi kapının ardında bıraktım
çünkü onları da yanıma alamam

Yine bir maç günü yine Nef stadyumunda taraftarla buluşma günü.

Galatasaray'da olmanın en iyi yanlarından birisi kesinlikle kendi sahamızdaki maçlar. Özellikle yeni gelen oyuncuların taraftarla ilk buluşmasını izlemek 5 senedir beni en çok eğlendiren şey.

Takım otobüsünün camlarına vura vura stadyuma gelmiş ve soyunma odasına girmiştik. Herkes hazırlandıktan sonra son konuşma için elimde yanımdan ayırmadığım papatyalı pembe ajandamla beyaz tahtanın önüne geçtim.

Seviyordum; Galatasaray'da olmayı, teknik direktörlüğü, burada olmayı cidden çok seviyordum.

Ama sahada olmak...

Futbolcu olmak, sahada olmak her zaman benim 1 numaralı hayalimdi. Sakatlandığım gün sedyeyle ambulansa taşınırken hayatımın tamamen bittiğini bile düşündüm. Ancak böylesi güzel bir aileye sahip olmak bütün acımı unutturdu.

İnsanlar neden kendime bu kadar yüklendiğimi senelerdir sorup duruyor. Bütün takımı sen mi kurtaracaksın, biraz rahatla, bu kadar sıkı çalışmak zorunda değilsin...
Kimse anlamıyor, bana verilen 2. şansa sıkı sıkıya sarılmam gerektiğini kimse anlamıyor.

Bir kadın olarak, bir kadın futbolcu olarak kariyerinize tutunmak zaten zorken bir de üstüne 22 yaşında sizi sahadan tamamen koparacak bir sakatlık yaşamanız bütün umutlarınız tüketiyor.

Umutlarımın tükendiği bir anda, hastane odasında hıçkıra hıçkıra ağlarken bana 2. bir şans verildi. O hastane odasına başkan girdi.

Belki sahaya çıkamayacaktım ama hala futbolun içinde olacaktım.

Başkanın, takımın, taraftarların bana verdiği bu şansı boşa harcamak istemiyordum.
Bu yüzden burdayım, bu yüzden gece gündüz fark etmeden sadece çalışmaya odaklıyım.

Aklımı karıştıracak olaylara, insanlara, bir sevgiliye yer yok benim hayatımda. Çünkü borcumu ödemem gereken insanlar ve sırtımda kocaman bir yük var.

Sorumluluğun yükü...

Bu insanlar bana güveniyorsa, onlara galibiyeti getirmek zorundayım!

Gözlerimi daldığı yerden ayırıp beyaz tahtaya taktikleri çizmeye başladım. 1 haftadır bunun için çalışıyorduk. Rakibi ezbere tanıyor, sonraki adımlarını onlardan önce biliyorduk.

Takımı son kez motive edip odadan çıktım, başlıyoruz!

Bizim için ayrılan yedek kulübesine doğru giderken taraftarın sesi kulaklarımın uğuldamasına sebep oluyordu. Kimisi adımı bağırıyor, kimisi el sallıyor, kimisi çocukluğumdan beri ezbere bildiğim marşları söylemeye devam ediyordu.

Bu sevgi... Bu sevgi çok başkaydı.

Eğer hala kadın futbol takımında bir oyuncu olarak kalsaydım,

Bu sevginin yarısını bile görür müydüm? Hayır
Bu kadar tanınır mıydım? Hayır
Para? Hayal bile edemezdim

Peki geçmişi değiştirme sansım olsa yine de futbolcu olarak kalır mıydım? Evet...

Eski takım arkadaşlarımın maçlarına ara sıra hala giderim ve itiraf etmek gerekirse deli gibi de kıskanıyorum hepsini.

Eğer o maç günü o kadar dikkatsiz davranmasaydım, aklım başka yerde olmasaydı, kafamı karıştıran o kişiyi düşünmeseydim; her şey farklı olur muydu?

Geceleri bu sorular yüzünden uykularım kaçsa bile her şeyi geride bırakmam gerektiğinin farkına yavaş yavaş varıyorum.

Çünkü her şey geçmişte kaldı.

Benim futbolcu kariyerim de
O gün o maçta dikkatsiz olmamın sebebi olan eski sevgilim de.

Artık Galatasaraylı futbolcu Meva Duru Arslan yok,

Galatasaray'ın ilk kadın teknik direktörü
Meva Duru Arslan var.

Ve biz bugün bu maçı alıyoruz.

🪷

Merhaba🫶
Mevanın geçmişini ve aklındakileri öğrenmenizi istediğim minicik bir bölüm oldu bu. Diğer bölüm telafi etmeye çalışacağım💋