Sherlock, resmine farklı yoğunlukta kırmızılar eklemek için bıçağının ucunu kullanıyordu. Bu seferki için farklı bir motif seçmişti.
Dizlerinin üstünde duruyor, eserini bitirmeye çalışıyordu.
Kurbanının suratı kıvırcık saçlı adamın midesini bulandırıyordu. Gözlerinden yaşlar, ağzının kenarından salyalar akıyordu.
Neyseki altındaki beden kulağına müzikmiş gibi gelen acınası iniltiler çıkarıyordu, o da bu küçük sorunları görmezden gelebiliyordu
Ah, sevgilim. Senin için nelerle uğraşıyorum, bir görsen...
Sadece biraz daha sabretmeli, birkaç gün daha beklemeliydi. Ne de olsa kavuşmalarına çok az kalmıştı.
Yüksek işveli psikopat ise John'unu ve onunla tanışacağı anı düşünürken gülümsemesine engel olamadı.
----
John, ayakkabılarını koridordaki ufak dolaba koyduktan sonra kapıyı arkasından kapattı.
Nemli ceketini kuruması için askılığa astı, ardından mutfağa girip su ısıtıcısını çalıştırdı. Saçının ucundan yere su damlaları düşüyordu.
Sıcak bir duş alıp dinlenmem gerek.
Kendi kendine mırıldanırken odasından çıkan ve yanına gelmekte olan ev arkadaşını gördü.
"Nerelerdeydin?" diye sordu Greg.
"Ufak bir yürüyüşe çıktım. Evde tek başımaydım ve temiz hava almaya ihtiyacım vardı," dedi John, umursamaz bir tavırla. Banyoya doğru yürürken ekledi. "Şemsiye almayı da unutmuşum."
"John, bunu konuşmuştuk," diye seslendi müfettiş, önündeki adamı takip ederken. "Yürüyüşe çıkamazsın."
John durdu ve arkasını döndü. "Sadece binanın etrafında dolaştım, abartmaya gerek yok. İyiyim."
Lestrade, John'un kolunu tuttu ve onun gözlerine baktı. "Artık yürüyüşe çıkamazsın. Alışverişe gidemezsin. Hiçbir yere tek başına gidemezsin. Biliyorsun, değil mi?"
John, kolunu çekti ve birkaç adım uzaklaştı. "Ben bir kurban değilim!" Sesi sinirliydi. Resmen küçük, aptal bir çocuk gibi muamele görüyordu! "Herhangi bir şey olursa kendimi koruyabilirim, tanrı aşkına!"
Lestrade bu cevap üzerine şaşırdı. Durumun ciddiyetinin farkında değil miydi bu adam?
"Şu an sana kafayı takmış psikopat bir seri katil var, John! Anlamıyor musun?!" diye haykırdı.
Eski ordu doktoru yumruklarını sıktı. Öfkeyle karşısındaki adama bakıyordu.
Hayır, bunu uzatmayacaktı.
"Kendi başımın çaresine bakabilirim, Greg. Şimdi izin verirsen, banyoya girmem gerekiyor."
İki yetişkin bir süre birbirlerine baktılar. Sonunda, pes eden yine Greg oldu.
"Pekala," diyerek geri çekildi. "Şimdilik bu konuyu kapatıyorum."
Sonrasında ise salona doğru yürümeye başladı.
John, bir süre onun gidişini izledikten sonra derin bir iç çekti ve kendini duşa attı.
<3 <3 <3
━ orijinal hikayede john ve greg birlikte oldukları için hikayedeki birkaç şeyi değiştirerek yazıyorum
o ikisini öyle yazmaya kalbim dayanmaz yoksa :(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
for my dear john, with love | johnlock
Fanfiction━ "hayatımız mükemmel, değil mi?" : sherlock, john'a saplantılı bir şekilde aşık ve onun için ne gerekiyorsa yapmaya hazır <3 'fikir ve kurgu annecumberbatch (ao3) adlı kullanıcıya aittir !!
