Summer of my life

16, happytears

Amy p.o.v.

ik word wakker op iets zachts, niet dat ik me kan herinneren dat ik ben gaan slapen, maar ik word wakker. ik doe een voor een mijn ogen open en kijk rond, wat moeilijk gaat met van die slaapogen. als ik wat verder naar links kijk merk ik dat ik op een bed lig, best logisch maar gisteren werd ik nog wakker op een bank en de dag ervoor op de vloer dus je weet maar nooit met mij. als ik weer scherp kan zien zie ik dat niall voor me zit. ik schrik zo erg dat ik binnen een paar seconden naast het bed lig met een blauwe plek op mijn been door het vallen. niall kijkt bezorgd over de rand van het bed.

niall: gaat het?

"ja, nee.. ja."

ik voel me opeens heel erg meelig en begin uit het niets sneeuwengelen te maken op de vloerbedekking (worm worm(Daphne )). waarom ik dat doe weet ik ook niet maar ik heb er nu even heel veel zin in. niall trek een blik die ik niet helemaal kan plaatsen, en ik zie hem denken 'wat voor rare vogel is dat '. daardoor moet ik ineens keihard lachen. niall loopt de kamer uit en verdwijnt in de gang. na nog tien minuten een soort van zwemmend over de vloer te hebben gerold, ben ik er ook klaar mee. ik sta op en loop heel serieus richting het geluid van een hongerige niall (dat hoor je echt van een kilometer afstand, niet te missen).

"niall, heb je honger ofzo?!"

niall: hoe weet je dat?

"als ik de buren vraag of ze het gehoord hebben, willen ze je waarschijnlijk gaan aangeven vanwege geluidsoverlast."

niall kijkt me nep beledigt aan en begint gelijk een broodje te eten. ik lach zachtjes en smeer ook een broodje. als mijn telefoon gaat neem ik hem snel op, het is de dokter van Yune. mijn ogen worden wat groter en gelijk stop ik met eten. ik beantwoord de dokter af en toe met 'ja en nee' en luister gespannen wat hij zegt. ik hang de telefoon op en kijk niall doordringend aan die rustig verder aan zijn broodje kauwt. na enkele seconden heeft hij door dat ik hem aanstaar en kijkt hij terug. ik grijns heel duivels en vlieg naar de kapstok om mijn jas te pakken. ik ren terug naar niall, grijp zijn arm en duw hem naar zijn klerenkast. "aankleden" beveel ik hem. ik pak zelf ook zo snel mogelijk wat kleren bij elkaar en kleed me om in de badkamer. als niall is aangekleed duw ik hem ongeduldig richting de voordeur naar buiten.

niall: ga je me nog vertellen waarom je zo'n haast hebt, is er uitverkoop ofzo??

ik facepalm mezelf en en kijk hem hopeloos aan.

"nee idioot, er is een kans dat Yune weer wakker wordt!!"

ik doe een ronde-dansje op de oprit en niall kijkt me geshokt aan.

niall: echt??

"ja, anders zij ik het toch ook niet."

niall vliegt me om de hals, en met zijn tweeën springen we als een opgefokt duracellkonijn over de oprit heen. zonder dat ik het doorheb begin ik te huilen, wel vreugde tranen hoor. ik meen zelfs bij niall een traan zien lopen. gelijk is onze hele dag goed en gaan we op weg naar het ziekenhuis , om Yune te bezoeken en om met de dokter te praten over haar toestand.

niall p.o.v.

sinds Amy met die dokter aan de telefoon heeft gepraat, en het goeie nieuws te horen heeft gekregen is ze helemaal opgefleurd. ze straalt zelfs. en ik ben ook wel opgelucht, het idee van een jaar in een gevangenis is niet helemaal mijn ding. en natuurlijk ben ik ook superblij dat Yune waarschijnlijk weer beter wordt, want een iemand die bevriend is met mijn vrienden is mijn vriend. als we bij het ziekenhuis parkeren hangt Amy al half uit de auto. ik probeer Amy in te houden als ze de gangen door sjeest terwijl ik er gehaast achteraan snelwandel. jezus wat kan zij hard lopen zeg. Amy springt helemaal hyper-enthousiast die kamer in, waar ze wordt aangesproken over Yune, door die dokter waar ze mee sprak aan de telefoon. als ze weer wat gekalmeerd is gaat ze voorzichtig zitten naast het bed en begint wat tegen Yune te praten.

Amy: heey Yune, ik ben zo blij dat je waarschijnlijk wel weer beter gaat worden. ik weet dat je niet kunt reageren maar ik hoop dat je hoort dat wij.. ik en niall echt hopen dat je weerterug komt en...

ik zie dat Amy moete heeft om zich sterk te houden, en het duurt ook niet lang voor de tranen beginnen te stromen. ik schuif wat dichter naar haar toe en geef haar een knuffel, om haar er aan te herinneren dat ze er niet alleen voor staat. ze kijkt me dankbaar aan en knuffelt me terug. op een of andere manier voel ik me nu heel erg blij en gelukkig. Amy droogt haar tranen en samen kijken we nog een tijdje in stilte naar Yune, Amy kust haar nog op haar voorhoofd en we lopen weer richting de auto.

Amy: ik ben echt blij dat we vrienden zijn niall.

"ik ook Amy."