Summer of my life

11, girlfriend?!

AMY p.o.v.

shit! ik ben betrapt, wat moet ik doen? verschillende gedachtes schieten door mijn hoofd zoals langs hun heen de straat oprennen en vluchten of me weer om draaien en naar de bank stormen alsof ik er nooit gestaan heb, maar geen van mijn obsessieve ideeën lijkt me een goed idee. ik blijf afwachtend staan tot een van de twee jongens iets gaat zeggen maar ze kijken me een beetje griezelig aan. en dan ineens uit het niets schreeuwt de jongen: heb jij een vriendin?, en je zegt het niet eens! ik ben even van mijn stuk gebracht en ik wordt lichtelijk rood. akwaaaard!!!

niall: wat?, nee.

ik sta er wat ongemakkelijk bij terwijl de jongen niall met een grijns aanstaard. niall wordt ook een beetje rood en kijkt de jongen dan boos aan. ik weet echt niet wat ik nu moet doen, jongens zijn echt raar. het enige waar ik nu aan denk is een uitweg en aan dit akward onderonsje ontsnappen. alsof ze eindelijk doorhebben dat ik hier weg wil begint niall te praten.

niall: chocolademelk?

wat? chocolademelk?, ik had beter van jou verwacht niall.  maar niall loopt naar de keuken om nog een chocolademelk te gaan halen, leuk nu laat hij me  hier alleen met een jongen die ik niet ken. ik loop snel de kamer weer in en ga op de bank zitten met 'mijn' chocolademelk. jammergenoeg loopt de jongen ook de kamer in en gaat zitten op de stoel naast de bank. dusss.. zegt hij, ik kijk hem afwachtend aan. hij schud me de hand en zegt: louis. oh ja nu moet ik iets terugzeggen, amy zeg ik. hij bekijkt me eens goed en zijn grijns komt weer terug. hoe lang kan het duren om chocolademelk te maken, jezus niall!

louis: ik snap wel dat niall voor jou gekozen heeft.

ik verslik me half en ik kijk hem hoofdscuddend aan.

louis: ik geloof niet dat hij zegt dat hij niks met je heeft, ik zie gewoon dat hij liegt.

ik kijk louis verbouwereerd aan, ik kan niet geloven dat hij dat zegt. hij is echt eng. niall heeeeelllpp! schiet alsjeblieft even op.

louis: heb ik gelijk?

"je vergist je! niall en ik hebben niks, we kennen elkaar pas sinds zes uur ofzo."

ik zie hem denken en vanbinnen grijns ik even, dat hij dat echt dacht is al een teken dat hij zijn vrienden niet goed genoeg kent. of tenminste niall niet. of hij ziet dingen die er niet zijn. hij lijkt wel teleurgesteld, vreemd maar ik wil denk ik niet weten waarom.

louis: oh.

niall komt eindelijk weer terug naar de kamer en hij zet de chocomelk voor louis neer. ik geef niall zo'n blik van: wy da f*ck duurde dat zo lang en hij kijkt me schuldig aan. hij mompelt een sorry en plant zichzelf op de bank. de rest van de tijd dat die louis er was heb ik me een beetje op de achtergrond gelaten. de jongens hebben nog wat gepraat maar ik heb het niet gevolgd, pas na twee uur en drie kwartier heeft niall louis weg-gejaagd om het zo maar even te noemen. van mij had hij ook wel eerder weg kunnen gaan maar je weet hoe jongens zijn soms.

NIALL p.o.v.

ik voel me wel een beetje schuldig tegenover amy, louis verdenkt gelijk alles en iedereen en niemand kan daar op voorberijd zijn. hij komt altijd op de meest ongemakkelijke momenten. ik was helemaal vergeten dat hij langs zou komen. toen ik hem na een tijdje toch nog de deur uit kreeg was ik wel opgelucht, maar amy was er niet helemaal bij met haar hoofd, wat ik ook begrijp na wat er vanmiddag/ begin avond was gebeurd. nu moet ik vannacht ook nog op de bank gaan slapen, yeeey!!!, nee grapje. ik loop naar de bank en ik kijk amy aan, als ze zich ook omdraait trekt ze haar rechter wenkbrouw op, wat er best grappig uitziet. als ik weer op aarde ben weet ik weer dat ik haar wou vragen of ze in mijn bed wou slapen.

"wil je in mijn bed slapen?, want je ziet er niet uit.

amy probeert me boos aan te kijken maar dat mislukt half omdat ze moet gapen.

"hahaha!"

amy: wat?!

"niks, haha"

amy: welles!

ze kijkt me met zo'n james bond pokerface aan terwijl ze haar wenkbrouw weer optrekt. "klik!" ik doe alsof ik een foto maak van amy.

amy: neee! nu heb je een lelijke foto van me gemaakt!

"hij is prachtig, en ik hang hem hier aan mijn denkbeeldige muur. dan vergeet ik nooit meer hoe vreselijk eng dat er uitzag."

amy: okee, maar nu wil ik slapen.

"je mag in mijn kamer slapen als je dat wil, en dan slaap ik wel op de bank."

ik kijk naar de kale bank en krab achter mijn oor.

Amy: nee, ik slaap wel op de bank. Het is trouwens jouw huis dus..

"jij bent mijn gast dus ik slaap op de bank."

amy: ik lig hier vast prima, en ik vind het niet zo erg. Je hoeft echt niet op de bank te slapen voor mij.

"Weetje, we slapen allebei gewoon op een bank."

amy: oke, dan slaap ik hier wel.

"dan slaap ik wel op de bank er tegenover."

Ik loop naar de gangkast en ik pak een paar dekens van de stapel. Ik geef er een aan Amy en de andere houd ik zelf. ik ga op de bank liggen, ik wens amy welterusten en val in slaap.