Summer of my life

10, betrapt

NIALL p.o.v.

als ik haar los laat wordt ze rood en kijkt ze verlegen uit het raam. ik kon het ook niet helpen dat ik haar een knuffel gaf, ik zag gewoon dat ze er een nodig had. ik weet niet wat ik nu moet doen, ze kan niet naar huis en alleen zijn in een hotel is ook niet erg fijn voor haar op dit moment. ik besluit maar om haar mee te nemen naar mijn appartement. dus trap ik het gaspedaal in en rijd de straat uit bij het ziekenhuis vandaan.

amy: w waar ga je heen?

"als jij niet weet waar je heen moet, mag je wel bij mij logeren."

amy: maar waar moet ik dan slapen, en waar slaap jij dan?

"we verzinnen er wel wat op." ik weet nog niet wat ik nu moet doen maar ik ga haar niet op straat gooien, dat verdient ze niet.  de rest van de rit blijft het stil. van uit mijn ooghoek houd ik haar in de gaten, ik volg haar bewegingen en zie dat ze nog steeds aan yune denkt door de verdrietige blik in haar ogen. daardoor voel ik me ook gelijk weer schuldig, ik wil haar alleen maar meer helpen en steunen. ookal weet ik totaal niks van haar en zij niets van mij, het voelt of we al vrienden zijn zo lang ik me mijn leven kan herinneren. ik zet de auto stil op de oprit en doe de deur voor amy open, ze stapt er uit en loopt daarna achter me aan naar de voordeur. eenmaal binnen blijft ze een beetje hangen bij de deur, alsof ze denkt dat ze niet welkom is en dat ik mijn moeite aan haar verspil. ik ben juist blij dat ze me niet wilde vermoorden en dat ik haar kan helpen.

AMY: p.o.v.

ik weet eigenlijk niet wat ik nu moet doen of verwachten dus hou ik me stil en blijf ik bij de deur staan. niall kijkt me even raar aan maar klopt dan naast zich op de bank als teken dat ik erbij mag komen zitten. ik kijk hem dankbaar aan en schuiffel langzaam naar de bank, ik ga zitten en ik staar naar mijn handen .niall is opgestaan en loopt richting de keuken. ik kijk nieuwschierig om me heen, mijn ogen blijven hangen op een foto van een jongetje en een meisje van een jaar of acht. ik glimlach omdat het er zo schattig uit ziet. niall komt weer terug uit de keuken met twee mokken chocolademelk, dat is het enige waar ik nu nog zin in heb. yeeeey!

niall: je lust toch wel chocolademelk?

ik glimlach als antwoord en twee seconden later krijg ik een mok in mijn handen gedrukt.

niall: pas op het is heet! 

ik blaas in de mok en kijk weer terug naar de foto, ik kan het niet laten om even een glimlach te laten zien. ik vraag me af wie dat meisje is want dat jongetje is overduidelijk niall.

niall: waarom lach je?

"eh oh, ik keek naar die schattige foto op het kastje naast de tv." niall glimlacht ook en is volgens mij diep in gedachten verzonken want hij reageert niet eens als ik iets tegen hem zeg.

"niall!"

niall: he, wat?

"je reageert niet meer."

niall: sorry, wat zei je dan?

"ik vroeg wie dat meisje was, op die foto naast de tv."

niall: oh dat ehh..

diiinnggg ddooonng!!!

ah neee!, hij wou het net gaan vertellen en dan wordt er weer aangebeld. grr. niall weet niet hoe snel hij weg moet wezen of hij staat al bij de deur. ik als nieuwschierig persoon, sluip zachtjes naar de deur van de kamer en gluur de gang in naar de voordeur. ik kan niks zien want niall staat ervoor maar ik kan de jongen wel horen. ze hebben het over iets dat de jongen volgens niall niet wil weten, maar de jongen blijft aandringen en nieuwschierig doorvragen. niall wil niks zeggen, he kom op ik wil het nu ook weten. ik weet dat ik dit eigenlijk niet kan doen omdat ik me niet met zijn leven moet bemoeien, maar ik blijf toch kijken.. ik kan het niet laten. niall leunt tegen de muur aan en blijft met zijn hoofd schudden. de jongen stapt verder naar binnen en kijkt niall met van die puppy-oogjes aan. niall lacht maar schud nog steeds nee, de jongen laat zijn hoofd quasiboos zakken maar dan ziet hij mij...