Liefde is nooit fout!

1|Fenna|

Hoofdstuk één;

Het was een dood normale zondagochtend, en ik lag lekker in mijn bed. De zon scheen, waardoor er een klein lichtstraaltje door mijn groene gordijnen naar binnen kwam. De vogels vloten. Tja, mijn dag kon niet meer stuk!

Snel stond ik op, en opende mijn groene gordijnen. Ik had een mooi uitzicht, een weiland met een paar paarden. Nee, de paarden waren niet van ons. Alleen omdat mijn ouders -vooral mijn moeder- en ik veel van rustige gebieden hielden, woonden we nu al jaren in een normaal huis, met allemaal weilanden om zich heen. Ik vond het altijd zo mooi! Oke soms had je wel nadelen, het stonk wel een beetje, maar ik geloofde in; dat dingen die tegenvallen juist goed voor je waren.

In mijn pyjama liep ik naar beneden, en een slanke vrouw, met een gele capri broek en een rood bloesje verwelkomde mij.

'Hoi mam.' Ik liep naar haar toe en drukte een kus op haar wang. 'Het is een hele mooie dag hè,' zei ik.

'Ja Fen, lekker geslapen meid?' Ze roerde nog een paar keer in de pan met ei.

'Heerlijk, waar is pap eigenlijk?' Ik ging aan de ronde eettafel zitten.

'Brood halen bij de bakker, hij wou genieten van het weer.'

Ik knikte, en keek naar mijn bord. Mijn ouders waren altijd zo, ze hielden zelfs van de kleinste dingen. Een lekker bak koffie vonden zij genoeg. Zo was ik dus ook opgevoed. Ik hoefde geen dure kleding, merk schoenen of de nieuwste iPhone 6. Niet dat we geen geld hadden, ik vond het overbodig. De meeste zestien jarige vonden dat veel belangrijker terwijl ik genoeg had aan een paar vogeltjes die vloten.

De deur werd open gegooid door mijn vader, zijn bos krullen zaten door de war en hij glimlachte lief toen hij mij zag.

'Ik heb brood bij me lieverd,' zei hij tegen mijn moeder.

'Hoi pap,' zei ik. Hij waste zijn handen en schoof ook aan tafel.

'En hoe gaat het met Fenna Avelyn Jacobs?' Hij pakte een snee brood uit de mand. 'Lekker geslapen?'

'Ja heerlijk pap,' zei ik.

-

Ik keek door het raam, naar de vogels die vlogen, en mensen die fietsten. Tja, niet alleen wij wouden genieten van het mooie uitzicht.

'Hoi Fen!'
Even keek ik verward naar mijn beste vriendin Luna die in mijn kamer stond. Hadden wij afgesproken?

'Sorry, ik kom een beetje onverwachts. Maar wist je nog we zouden een keer de serie verder afkijken, en ik fietste langs dus ik dacht; waarom niet nu?' Ze plofte op mijn bed, en trapte haar gympen uit.

'Het geeft niet! Wat leuk dat je er bent, ik had toch niks te doen,' zei ik.
Ik sprong ook op mijn bed en startte mijn Acer laptop.
'Zin in morgen?' Ze keek me aan, terwijl ze naar mijn paarse kussen greep.

'Hm, ja eigenlijk wel.' Ik zocht door de lijst van Netflix en al snel vond ik onze serie.

'Pff, wie heeft er nou zin in school!' Riep Luna.

'Maak er nou geen probleem van, zie het als een nieuw jaar. Nieuwe kansen. En tja, het laatste jaar op onze school,' glimlachte ik.

'Pff, ik hoop echt dat ik na dit jaar mijn havo diploma in mijn handen heb,' zuchtte ze gefrustreerd.

Na dat we onze serie gekeken hadden, stond Luna op.
'Ik ga maar weer eens,' zei ze.

'Ik laat je wel even uit.' Ik volgde haar de trap af, en gaf haar, haar spijker jasje.

'Trouwens, ik hoorde van Thijmen en Roan dat we weer klasgenoten d'r bij kregen, het zijn volgens mij jongens die hun jaar over doen.' Ze knoopte haar jasje dicht en liep naar buiten.

'Oh ja, wat leuk,' zei ik.
'Nou zo leuk is het denk ik niet, ze zijn van die ik-ben-veel-beter-dan-jij jongens,' zei ze gefrustreerd.

'Ach ja, wij hebben toch ons vrienden groepje, en ik denk niet dat ze Thijmen, Roan en ons zo leuk gaan vinden als ze dat soort jongens zijn.'

'Ja je hebt gelijk. Pff nu moet ik nog een half uur fietsen.' Ze stak haar sleutels in het slot en zwaaide met haar hand naar mij.

Ik knikte, en sloot de deur. Ik was zeker blij met Luna, ook al was ze soms een beetje negatief. Ik kende haar al vier jaar. Thijmen en Roan ontmoetten we in de tweede, we hadden met zijn vieren meteen een klik. Vriendschap was toch wel echt belangrijk!

'Liefje, Luna is weg nu, misschien kan je even wat voor school doen?' Hoorde ik mijn moeder vanuit de woonkamer zeggen.

'Ja je hebt gelijk mam!' Ik liep weer naar boven. Soms verbaas ik me echt hoe snel de tijd wel niet gaat. De zomervakantie zat er al op, en morgen begon school..

*

Woorden; 780