Liefde is nooit fout!

3|Fenna|

Hoofdstuk drie;

Ik draaide de douch knoppen dicht, en stapte uit de douchecabine. Mijn gele badjas trok ik van het haakje en deed hem aan, zo liep ik naar mijn kamer. Ik droogde me snel af en trok mijn kleren aan. Het bestond uit een lichte spijkerbroek, de pijpen rolde ik een beetje op, en daar op had ik een grijs shirtje met een leuk tekstje, het paste precies bij me want er stond peace op. Mijn bruine haren liet ik maar losjes over mijn schouders hangen.

Beneden aangekomen, zaten mijn ouders al aan tafel, met grote koppen munt thee.
'Hoi,' riep ik naar de twee mensen. Ze knikten allebei en mijn moeder wees naar het bord met een beschuitje d'r op.
'Fen, eet maar snel op. Je bent een beetje aan de late kant, red je het met fietsen? Het is toch wel een eindje!' Ratelde mijn moeder terwijl ze rook aan haar munt thee. Tja, dat vond ze heerlijk.

'Het is een half uurtje fietsen, ach ja ik red het wel als ik nu snel eet,' antwoordde ik, terwijl ik aan tafel schoof en snel het beschuitje begon te eten.

-

'Hoi Thijmen!' Ik liep naar ze toe, en zwaaide uitbundig. 'En hoi Roan waar is Lu?' Vroeg ik.
'Die is naar de wc, haar maandelijkse periode denk ik,' grapte Roan.
Ik gaf hem een duwtje waardoor hij harder begon te lachen.
'Wees niet zo jaloers op onze periode ja!' Riep ik.
Thijmen keek gechoqueerd naar mij en wiebelde eng met zijn wenkbrauwen.
'Zo zo, onze Fennetje vind het niet meer zo erg om over vieze dingen te praten?'

Ik keek hem quasi boos aan, maar grinnikte wel. 'Tja, mensen groeien,' zei ik.
Luna kwam aanlopen, en glimlachte naar mij. 'Hey Avy. Alles oké?' Ze stond naast me en grabbelde in haar rugzak. Een klein pakketje kwam tevoorschijn en ze duwde het in mijn handen. Vragend keek ik haar aan.
'Wat is dit?' Vroeg ik.
'Maak nou maar open, ik zou toch een cadeautje meenemen uit Engeland?' Ze wees naar het kleine pakketje, als teken dat ik het open moest maken. Snel trok ik het cadeaupapier er af en opende het doosje, een armbandje kwam tevoorschijn met allemaal bedeltjes er aan. Zoals een boom, vogel en zelfs een panda!

'Dit is erg leuk Luna! Bedankt erg erg bedankt!' Riep ik terwijl ik haar in een knuffel trok.
'Tss, onze Fennetje krijgt een cadeau en wij hier zijn zeker onbekende gozers?' Zei Thijmen nep gefrustreerd.

'Tja, jullie zijn nou eenmaal zo raar dat ik niet wist wat ik moest kopen. En trouwens jullie waren toch ook op vakantie? En Fenna niet,' zei Luna.

Voordat Thijmen weer verder kon met discuseren, ging de bel en liepen we rustig naar ons lokaal.

-

Mevrouw Josef, stond voor de klas met een dik boek in haar handen, Luna porde in mijn zij en stampvoette naar een plaatsje achter in. Ik zat naast haar, en zoals te verwachten zaten Thijmen en Roan voor ons.

Zo begon het klaslokaal vol te stromen met leerlingen van vorig jaar. De deur werd gesloten en een magere jongen, met een grote vierkante bril stond voor de klas bibberendt naast Mevrouw Josef.

'Is dit een van die jongens, waarvan jij dacht dat ze arrogant waren?' Fluisterde ik verbaasd naar Luna.

Ze schudde haar hoofd, en wou net beginnen met praten. Toen de deur keihard werd opengerukt, en twee breed gespierde, super knappe jongens kwamen tevoorschijn. Ik begreep al, wie die arrogante jongens waren, want zonder wat te zeggen tegen de lerares liepen ze naar achteren en zaten nonchalant op hun stoelen.

-

'Tuurlijk niet! Mensen zoals hun kunnen geen gevoelens hebben. Ze lijken net wezens die zo maar van een andere planeet afkomen en speciaal gemaakt zijn, om alleen vrouwen pijn te doen!' Riep Luna.

We zaten in de aula, op een bankje met leuke kleurige kleuren. Voordeel van onze school, het was niet lelijk.

'Die twee jongens zijn misschien wel hard, maar iedereen op deze wereld heeft gevoelens!' Ik glimlachte naar mijn vriendin, die het zo benlangrijk vond om te praten over dat jongens geen gevoelens hadden.

'Meiden meiden, meiden!' Thijmen sloeg op de tafel en keek ons boos aan. 'Wij zitten hier ook nog, en volgensmij hebben wij gewoon gevoelens?'

Roan begon te lachen en knikte instemmendt. 'Hij heeft gelijk, dat die ene Dave en die andere gozer Bryan ofzo, nou zo lomp waren in de les betekend niet dat alle mannen lomp zijn en geen gevoelens hebben,' zei Roan.

'Kijk eens aan, de kleine hippie's praten over ons. De eerste dag, en we hebben al fans!' Dave had ons gesprekje blijkbaar opgevangen en stond nu naast onze tafel.

'Tuurlijk hebben wij fans, de hele school houdt van ons!' Zei de andere jongen die naast Dave stond. Bryan was het volgensmij.

'Laat ons niet lachen!' Riep Luna boos. Luna was ook agressief ja, ze zocht vaak ruzie. Soms had ze zelfs momenten wanneer ze zin in ruzie had!

'Gast, rot op voordat je problemen krijgt,' zei Roan.

Mijn ogen vlogen van Roan naar Dave, en dan weer naar Thijmen die zijn vuisten balden.

Als er iets was op deze wereld, waar ik totaal níét van hield. Was dat ruzie. Onnodige tijd verspilling aan slap gelul!

'Kom dan he kleine jongen?' Daagde Dave, mijn beste vriend uit.
Ik schrok een beetje van hun ruige actie en kwam meteen in actie.

'Stop stop jongens!' Ik keek boos Thijmen's kant op en zijn houding verzachtte meteen.
'Doe even normaal, willen jullie serieus jullie tijd verspillen aan een beetje duwen en schelden? Kom op zeg we zijn geen twaalf meer!'

'Rot toch op raar kind,' riep Dave die mij strak aankeek.

'Luna, Roan en Thijmen, we gaan. De les begint zo.' Ik keek hun allemaal een voor een strak aan.
'En jongens, laat ons voortaan met rust,' riep ik naar de twee jongens die achterbleven.

*

Woorden; 968