"ဒီမှာဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ....အရမ်းအေးတာကို"
လင်းယွမ်ရောက်လာပြီး သူ့လည်ပင်းကို မာဖလာလေးပတ်ပေးလိုက်တယ်
"ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ပျင်းလို့ထွက်လာတာ"
"အိပ်တော့မလား....ဒီနေ့ပင်ပန်းနေခဲ့တာလေ"
"ငါမအိပ်ချင်သေးဘူး"
သူ့ကိုအနားမှာထိုင်ပြီး အဖော်ပြုပေးနေတဲ့လင်းယွမ်က လည်း ကောင်းကင်ကြီးကိုမော့ကြည့်လျက်
"လင်းယွမ်.....မင်းအိမ်ထောင်မပြုသေးဘူးလား"
"ငါလိုချင်တဲ့သူကငါ့ကိုမလိုချင်ဘူးဖြစ်နေလို့
ဒီတသက်တော့ပြုဖြစ်မယ်မထင်ဘူး"
"ဘာလို့လဲ.....လူတစ်ယောက်အတွက် ကိုယ့်ရဲ့လွတ်လပ်မှုနဲ့ပျော်ရွှင်မှုတွေကို စတေးရတာမတန်ပါဘူး
မင်းကိုလိုချင်တဲ့သူတွေမှအများကြီးကို
သူတို့ထဲကရွေးလိုက်"
"မဟုတ်သေးဘူးလေကွာ....ငါပြောချင်တာ
ငါလိုချင်တဲ့သူကိုပဲငါစောင့်တော့မှာပေါ့ ကျန်တာမလိုဘူးလေ
ဘာဖြစ်လို့ဆို ငါ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုတွေကသူ့ကြောင့်ဖြစ်လာတာ
ငါ့ရဲ့လွတ်လပ်ခွင့်တွေကိုတော့ သူကသိမ်းဆည်းထားတာ"
ရိပေါ်ဘာမှတောင်မပြောနိုင်တော့ဘူး
ခဏကြာတော့ သူတို့တည်းမဲ့အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ကြတယ်
အိမ်ထဲဝင်ပြီး ရိပေါ်ကဆေးသောက်ကာ အိပ်ဖို့ပြင်လေသည်
တခန်းထဲဆိုပေမဲ့ အိပ်ရာတစ်ခုစီခွဲအိပ်ကြတာမို့ တစ်ယောက်တစ်နေရာဆီ
"ရိပေါ်.....မင်းဘာလို့ဆေးသောက်နေရတာလဲ"
"အားမရှိလို့လေ"
"ဪ"
ဘာမှဆက်မမေးတော့ဘဲ ဒီတိုင်းသာငြိမ်နေလိုက်တယ်
ဒီစကားတွေကိုသူယုံကြည်မယ်များထင်နေလား
တကယ်ကိုအတွေးနက်တဲ့ညပဲ
နောက်နေ့ရောက်တော့ သူတို့အတူတူတောအုပ်ထဲကို ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့နဲ့ လေကောင်းလေသန့်ရှူဖို့လျှောက်လည်ကြလေသည်
ထုံးစံအတိုင်းပါပဲ ရိပေါ်က ကင်မရာလေးကိုလည်ပင်းမှာချိတ်ပြီး နောက်ကနေလိုက်လာခဲ့တယ်
တောင်ခြေကနေတက်ရတာမို့ မြေညီမနေဘူး
YOU ARE READING
ᴀ sᴍᴀʟʟ ғᴏʀᴇsᴛ ɪɴ ᴍʏ ʜᴇᴀʀᴛ
Fanfiction"မင်းကိုမုန်းဖို့အကြောင်းပြချက်တစ်ခုတည်းနဲ့တင်လုံလောက်တယ် ဝမ်ရိပေါ်" "တကယ်လို့ကျွန်တော့်နှလုံးသားထဲမှာ တောအုပ်သေးသေးလေးတစ်ခုဖြစ်တည်နေခဲ့မယ်ဆို အဲ့တောအုပ်လေးကိုအနွေးဓာတ်ပေးတဲ့ နေခြည်နွေးနွေးလေးက ကိုကိုပဲဖြစ်မှာ" !!Art crd to owner
