"ဝုန်း~~~~~"
အခန်းတံခါးကိုအကြမ်းပတမ်းဆောင့်ပြီးတွန်းဖွင့်လိုက်လို့ထွက်လာတဲ့အသံနဲ့အတူ
ထျန်ကျိုးက အခန်းထဲကိုဒေါသအပြည့်နဲ့ဝင်ရောက်လာတယ်
"မင်းတို့နှစ်ယောက်ကလူတွေတောင်ဟုတ်သေးရဲ့လား"
မူးပြီးရီဝေနေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကို ပစ်လှဲပြီးအပေါ်ကနေတက်ခွမယ်ကြံနေတဲ့ပိုင်ချင်းကို ပခုံးကကိုင်ကာ ဆွဲလွှင့်ပစ်လိုက်တယ်
သူကိုယ်တိုင်ရှောင်းကျန့်ပေါ်တက်ခွပြီး ရင်ဘတ်နားကအင်္ကျီစတွေကိုဆွဲဆုတ်ကာ
"မင်းကဘာအချိုးချိုးတာလဲ
ကိုယ့်အပေါ်အရမ်းအောက်ကျခံပြီး အနွံနာခံတတ်တဲ့လူတစ်ယောက်ကို အဲ့လိုတွေကျေးဇူးဆပ်နေတာလား
မင်းလုပ်ရပ်တွေကလေ အရမ်းကိုကွာ"
အသိတောင်မရှိတဲ့ရှောင်းကျန့်ကို လက်သီးနဲ့နှစ်ချက်လောက်ဆင့်ထိုးလိုက်တယ်
ထျန်ကျိုးကအခုချိန်အရှိန်ဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပေါက် ကွဲနေတဲ့ဗုံးတစ်လုံးလိုပဲ
"ထျန်ကျိုး....နင်ကဘာလုပ်တာလဲ"
"အဲ့တာငါပြန်မေးရမှာ.....နင်ကဘာလုပ်တာလဲ
နင်တို့နှစ်ယောက်ကပြီးသွားပြီ
သူ့မှာလက်တွဲဖော်ရှိတယ်.....နင့်မှာရော နင့်မိသားစုဆိုတာမရှိလို့လား"
ပိုင်ချင်း ထိုင်ရာကနေမော့ကြည့်ပြီး
"ငါတို့ခုချိန်ထိတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လိုအပ်နေကြတုန်းလေ ဒါကိုနင်ကမသိလို့လား
အခုနင့်အမြင်ပဲလေ"
ထျန်ကျိုးက ရှောင်းကျန့်ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး
ပိုင်ချင်းရှေ့သွားကာ
"နင်ကသာ နင့်အမျိုးသားနင့်အပေါ်မကောင်းတော့ အစားထိုးပြီး အသုံးချချင်လို့သူ့ကိုလိုအပ်နေတာ
သူကနင့်ကိုနည်းနည်းလေးမှမလိုအပ်ဘူး
ခုချက်ချင်း နင့်အမျိုးသားဆီကိုပြန် ငါဖုန်းဆက်ပြီးလာခေါ်ခိုင်းရင် နောက်ဆက်တွဲကိုနင်သိတယ်နော်"
"တောက်စ့်"
ပိုင်ချင်းစိတ်တိုသွားတယ် ချက်ချင်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ရှောင်းကျန့်ဆီကိုသွားကာ
YOU ARE READING
ᴀ sᴍᴀʟʟ ғᴏʀᴇsᴛ ɪɴ ᴍʏ ʜᴇᴀʀᴛ
Fanfiction"မင်းကိုမုန်းဖို့အကြောင်းပြချက်တစ်ခုတည်းနဲ့တင်လုံလောက်တယ် ဝမ်ရိပေါ်" "တကယ်လို့ကျွန်တော့်နှလုံးသားထဲမှာ တောအုပ်သေးသေးလေးတစ်ခုဖြစ်တည်နေခဲ့မယ်ဆို အဲ့တောအုပ်လေးကိုအနွေးဓာတ်ပေးတဲ့ နေခြည်နွေးနွေးလေးက ကိုကိုပဲဖြစ်မှာ" !!Art crd to owner
