MAFYA/HYUNLİX

kalbim

yatağa geçip üzerimi örttüm ve gözlerimi kapattım o anda yanımda bir hareketlilik oluştu.

gözlerimi açıp baktığımda gözleri açık beni izleyen hyunjin ile karşılaştım bir süre gözlerini izledikten sonra kendimi uykunun kollarına bıraktım.

hyunjin'den

duyduğum sesler ile gözlerimi açtım biri ağlıyordu odada bizden başka kimse olmadığı için yavaşça kafamı kaldırıp kollarımın arasındaki çocuğa baktım.

ağlıyordu ama gözleri kapalıydı herhalde kabus görüyordu.

gözlerindeki yaşları ellerimle sildim bir anda bir şeyler söylemeye başladı.

"lütfen....anne beni bırakma" karşımda sayıklıyarak ağlayan felixe bakınca kalbim acıyordu.

bunca zaman varlığını bile bilmediğim kalbim acıyordu.

hemde bu karşımda ki çocuğun ağlamasıyla acıyordu.

gerçekten de acıyor mu? yoksa ben mi kendimi öyle hissediyorum.

ağlaması şiddetlendiğini fark ettiğimde uyandırmaya çalıştım.

"Felix, bebeğim uyan"

uyanmıyordu yada uyanmak istemiyordu.

daha çok dürttüm, "bebeğim uyan aç gözlerini"

bir anda yataktan sıçradı ağlayan gözleriyle etrafa bakındı.

"Felix iyimisin"

ben daha sözümün devamını getirmeden bana sarıldı.

evet felix kendi isteğiyle bana sarıldı hiç zaman kaybetmeden bende kollarımı ona sardım.

yine ağlıyordu kafasını kaldırıp yüzüme bakmasını sağladım.

"ne oldu anlat bebeğim"

ağlaması dahada şiddetlendi ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

"a-annem"

"bebeğim ağlama bak ben yanındayım"

(daddy issues dinleyerek yazıyorum içim parçalanıyor djdj)

"a-nnem beni bırak....gitti"

"şşşş o gitmiş olabilir ama ben yanındayım....tamam mı sakin ol"

kafasını sallayıp kafasını göğsüme koydu
ve sıkıca sarıldı.

"yatalım mı"

sadece kafasını saklamakla yetinmişti bu kadar mı etkilemişti bu rüya onu.

kollarını benden ayırmadan yatağa uzandı sanki her an çıkıp gidicekmişim gibi sıkı sıkı sarılmıştı bana.

o uyurken ben onun saçlarıyla oynuyordum yumuşacık saçları ve o kokusu.

kafamı eğip kokusunu derin bir şekilde içine çektim.

kim bilir kalbi ne kadar acımıştı onu geçtim ben kendim.

yıllardır hiç bir şey hissetmeyen kalbim ona karşı hep bir hareketliliği vardı.

hiç bir zaman sevgi,aşk,acı,özlem çekmedim.

ama bu çocuk beni parlattı hemde hiç uyuşturucu kullanmadan.

bu yüzden bu çocuk bana iyi geliyor kalbimi hızlandırıyor.

burnunu saçlarının arasına kaldırıp her seferinde derin bir şekilde kokusunu içime çekiyordum.

civciv gibi görünüyordu sarı saçlarıyla
bu zamana kadar nasıl olurda ailesi bu çocuğu hiç sevmez.

bu kadar harika bir insan neden sevgi görmez ki.

                               ~25~

hüzünlü bir bölüm yazmayı düşündüm çünkü neden olması.

bölüm kısa olduğu için hepinizden özür dilerim.

hyunjin bu çocuk senin ilacın bu arada bunu daddy issues dinleyerek yazdım sizde öyle okuyun bebişler 💓💓💓