MERMİ -ÇIĞLIK SERİSİ-

2.Bölüm -SANAT ESERİ-

İyi okumalar dilerim :)

Okuduğum bir kitapta rastlamıştım.

İnsan doğru olduğuna inandığı bir amaç için her şeyi yapabiliyordu.

İnsan denen varlık, hayata sadece bir amacını gerçekleştirmek için geliyordu. Hayır, hayır! Yaşamak için değil.

Acı çektirmek için.

Tek amacı kendine zulmedenlerin ve acı çektirenlerin, kendisi gibi acı çektiğini görmekti.

İnsan, bunun doğru olduğuna inanıyordu.

Ve bunun için her şeyi yapabiliyordu. Hem de her şeyi.

Bıkmadan,

Usanmadan,

Yılmadan.

En acımasız şekilde. Sanırım bunlardan biri de bendim.

Sahi doğru mu yapıyordum, insanları vahşice katlettiğim için? Doğru mu yapıyordum kurbanlarımın yalvarışlarını, haykırışlarını görmezden ve duymazdan gelerek?

Doğru mu yapıyordum, türlü şerefsizlikleri yapan adi herifleri öldürerek?

Kesinlikle doğru yapıyordum. Ve bunun için, doğru olduğuna inandığım amaç için her şeyi yapıyordum.

Hem de her şeyi.

Yapıyordum, yapmaya da devam edecektim.

Hak edenlere...

17 Aralık 2027
İSTANBUL/Tuzla 17:39

Yine ve yine, bir kar tanesi daha düştü acımasız toprağa.

Bu sefer kar tanelerine acımıyorum. Sonuçta onlar da bulutlar tarafından acı çekeceğini bile bile yeryüzüne indirilmişti.

Aynı benim gibi.

Acı çekiyordum.

Acı çektiriyordum.

Alnımı arka tarafta oturduğum taksinin camına yaslamış, çocukluğumun şehri İstanbul'u terk etmek için hava alanına doğu yol alıyordum.

Çocukluğumun şehri.

Yaralı çocukluğumun şehri.

Mavi eldivenlerim yine elimdeydi.

Tabii ki bu şehirden ayrılmam için bir nedenim vardı.

Yeni bir görev için Ankara'ya doğru gitmem lazımdı. Yalnız, teşkilat henüz nasıl bir göreve gönderileceğimi haber vermediğinden yanıma pek bir eşya almamıştım.

Birkaç parça kıyafetim için bir bavul, bir miktar para, adıma kayıtlı olmayan kredi kartım. Aynı zamanda yine adıma kayıtlı olmayan sahte kimliğim. Otuz yaşında olmak yaşlı olduğumu hissettirse de mecburdum.

Henüz çok gencim.

"Hanımfendi on dakika sonra hava alanında oluruz."

Şoför hanım, evet! Şoför hanım. Türkiye gibi bir ülkede çok rastlanan birşey olmasa da kadınlar da karşı cinslerinden olanların yapabildiği birçok işi yapabiliyordu, yapıyordu. Buna taksi şoförlüğü de dahil.

Ama bu durum kadınların, kız çocuklarının dışlanmadığı, taciz edilmediği, darp edilmediği bir ortamda yaşadığını, yaşamaya çalıştığını göstermiyordu.

Şu zamana kadar kadınlara ve kız çocuklarına yapılan adiliklere, şerefsizliklere, ahlaksızlıklara ne zaman göz yumdum?

Hatta bunun için kaç nefes kesip kaç can feda ettim?