|•Илүү зүйлс зүгээр л бидний жаргалтай хором бүрийг авдаг...•|
Жимины талаас :
Би өрөөнд орж ирвэл Юнги орон дээр хойш тэнийн хэвтсэн байвч хөл нь шалнаас хөндийрөөгүй байв.
Би аажимаар дөхсөөр "Хонгор минь саяны залуу ёрдөө...Хүргэгч хийдэг би хоол захиалаад түүнтэй таарсаар байгаад хальтхан яриа өрнүүлдэг болсон юм...өөр зүйл байхгүй тэгээд л болоо"
Толгойгоо дохисоор "Өөр зүйл байхгүй л бол болоодоо" гэнэ. Ийм байсан үргэлж би түүнд бүхнээ тайлбарлана. Харин тэр дэлбэрэх гэж байсан ч бүгдийг сонсоод уучилна. Хэрэв тэрний үнэхээр уур хүрсэн бол...
Тэр шуудхан босч ирэн намайг жижиг ажлын ширээн рүү шахлаа. Харж байна уу уурлавал ийм зүйл болно жинхэнэ араатан мэт...
"Өөр зүйл байхгүй л бол болоо....Гэхдээ....Ингээд бодоод байсан чинь хөөх манай сэхүүн зантай
Пак Жимин намайг байхгүйд хэн болгонтой танилууд болоо юу? Гэхдээ яадаг билээ би өөрийнхөө өл*гчинд их харамч учир ойр байлгахыг хүсэхгүй нь яадаг билээ түүнийг алах хэрэгтэй юу зүгээр л надаа хугацаа өгчих удахгүй. Бяцхан залуу миний доор л орилоод байж байхад болно за юу?" шүдээ сийгүүлэн хойш үсийг минь татсаар хэлэхэд нь бултгэнэсээр яах учраа олохгүй.
"Юнги энэ чиний бодож байгаа шиг зүйл биш гуйя хайрт минь намайг сонсож байна уу?" тэр олзоо үнэртэж байгаа аятай хүзүүнээс минь үнэртээд "Тиймээ бид хийгээгүй удчихсан байна. Тиймээс л өврөө дулаацуулах өөр нэгнийг хайгаа юу? *нхан минь!"
Цамцыг минь тайлан уруулыг минь сорон үнсэнэ. Тэр миний өгзөгнөөс өргөн ор луу шидээд цамцаа тайлсаар над дээр гаран чихнээс минь хазалсаар долоон доошлон хөхний товчийг минь үмхэн тэлээтэй минь ноцолдоно. Эцэст бид хоёул нүцгэрсэн гэвч надад үнэхээр тухгүй болж нүдээ анин дараагийн үйлдэлд нь биеэ чангалан нцлимсаа барин орны даавуунаас зууран хүлээнэ. Дараагийн үйлдэл намайг цочроосон юм зүгээр л хүзүүнд минь нүүрээ наан мэгшин уйлах хайртыгаа олж харсан.
"Уучлаарай...үнэхээр уучлаарай Жиминаа би чамд хайртай ойлгож байна уу? Би чамд өөрөөсөө ч илүү хайртай тэгтэл чи надаас болж аюулд орох нь байна. Ийм учраас л би холдсон би тэр хараал идсэн газар луу очсон гэхдээ ямарч үр нөлөөгүй. Хурдхан идгэчихээд чам дээрээ очно гэж бодсон гэхдээ тийм биш байсан....Би улам дордож буйгаа дотроо үхэж байгаагаа мэдэрч байна...Жиминаа надад туслалдаа энэ тарчлаанаас минь холдуулаад өг чамайг ахиж зовоомооргүй байна. Зүгээр л намайг үхүүлээд өгөөч"
YOU ARE READING
The mental illness you left me with † •| ДУУССАН |•
Fanfiction"Яагаад...ЯАГААД би ингэж зовох ёстой гэж... Би түүнийг алдмааргүй байна гэхдээ үүнийг ч бас хорихыг хүсэхгүй нь..." "Бодоод үз та нарын харах өнцөг бус яг дотор талд бас өөрсдийн гэсэн бодол энэ бүхэн өөр байвал яах бол энэ маш сонирхолтой." /Би ал...
