Sabah gözlerimi açıp hemen yastığımın altındaki telefonu elime aldım,sonra da mesajlar kısmına giriş yaptım.
Ada: Günaydınn 07.20
Oturur konuma geldim ve ayaklarımı yere basarak yataktan indim.Odamdan çıktım,banyoya girdim ve soğuk bir su ile yüzümü yıkayıp odama geri döndüm.Dolabımın kapağını açıp çoğu kişinin sevmediği ama benim bayıldığım formamı-evet formama bayılıyorum-giydim.Saçımı da açık bırakarak taradım.Son kez üstümü düzeltirken mesaj geldi.
Bilinmeyen numara: Günaydın,okula hazırlanıyor olmalısın 07.40
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
07.42
Bilinmeyen numara: Hayır,artık senin sayende erken kalkmaya alıştım. Mesaj atmasan da uyanıyorum 07.42
Bilinmeyen numara: Formanın çok yakıştığını daha önce söylemiş miydim? 07.43
Ada: Imm..hayır 07.43
Bilinmeyen numara: Söylemiş oldum 07.44
Ada: Öyle oldu qşxmsğxkb 07.44
Bilinmeyen numara: Neyse o zaman, sen okuldan gelince konuşuruz olur mu?Ben de bir ayılayım 07.45
Ada: Elbette. Görüşürüzz♡´･ᴗ･'♡ 07.46
Bilinmeyen numara:🍓 07.46
Telefonu çantamın cebine koyarak arkamdan kapıyı kapatıp merdivenlerden indim.Babam yine masanın başında bir andan kahvaltı yapıyor bir andan da tabletinden işlerini hallediyordu.Beni farkedince tabletini kapayıp beni inceledi. "Günaydın." Soğuk bir hâlde yanıt vererek yanındaki sandalyeye oturdum. "Sana da." Kaşlarını çattı-bu onun genelde düşünme haliydi ve sıkıntılı durumlarda yapardı- ve derin bir nefes alıp bana baktı. "Bak kızım,birkaç gündür aramızdaki soğukluğun farkındayım.." Lafını yarıda kestim. "Aramızdaki soğukluğun farkındaysan nedeninin de farkındasındır değil mi baba?" "Farkındayım ama benim bu hayattaki tek amacım seni korumak ve iyi bir geleceğin olsun diye uğraşıyorum,bazen berbat etsem de tek yaptığım bu." "Baba beni asıl kıran ne biliyor musun?" Devam ettim. "Senin beni 'geleceğin için' diyerek kısıtlaman ve hakkımda gerçekten hiçbir şey bilmiyor olman.Hayır,bilmiyor olman değil bilmek için çabalamıyor olman." Soluklanıp konuşmamı sürdürdüm. "Mesela gelecekte ne işle uğraşmak istediğimi biliyor musun?Hayır bilmiyorsun.Ben gelecekte bir çiçekçi dükkanı açmak istiyorum baba,belki aptalca gelebilir ama ben çiçekleri seviyorum,beni mutlu eden bu.Ya da belki şirin bir kafe açmak,çok tatlı olurdu,belki de kendi şiirlerimi,kitaplarımı yazardım baba.Bunları yapabilirdim.Senin şirketinin başına geçip Oğuz ile ortak olmak değil istediğim,bunu hiç istemedim.Ya da kedileri çok sevdiğimi ama sen istemediğin için sahiplenemediğimi biliyor musun?Çizimimi ne kadar geliştirdiğimi ve kitap okumayı çok sevdiğimi ama derslerimin yoğunluğundan asla vakit ayıramadığımı biliyor muydun?Yağmuru çok sevmemi ama pahalı kıyafetlerim kirlenmesin diye hemen eve sığınmamı?Sen kısıtladığın için hiç arkadaşımın olmamasını?Doyasıya gezip tozamadığımı,gezilere katılamadığımı,istediğim kadar film izleyemediğimi,sen 'geleceğin için' adı altında beni kısıtladığından gençliğimin tadını çıkaramadığımı?Peki ya..?" Boğazımdaki yumruyla konuştum,sanırım en ağırı geliyordu.Bunları konuşmak için doğru zaman mıydı bilmiyordum.Fakat devamını getirdim. "Ben hissediyorum,sen annemin yokluğunu hissetme diye hep gereğinden fazla olgun davranıp senin yanında olmaya çalıştığımı..?Bunları hiç gördün mü,farkettin mi? Beni hiç gerçekten dinledin mi? Sana,aldığım özel dersler ve gittiğim dershaneler dışında beni bir enstürman çalmam için kursa göndermeni söyleyip durdum,bir kez olsun bunu değerlendirip düşündün mü?Evde de öğrenebilirim demiştim sonra,sadece o aleti satın almalıydım,ki çalabileyim.Almamı yasakladın,konsantrasyonunu bozar dedin." "Ada.." Başımı hızlıca yana salladım ve gözlerimdeki yaşları engelledim. "Hayır,bir şey demene gerek yok.Neler olduğunun farkındayız baba." Ayağa kalktım ve çantamı sırtıma asıp çıkışa doğru yürümeye başladım. "Zaten aç değildim." Hızlıca bahçeye çıkıp bahçe kapısından adımımı attım.Attığım gibi gözümden yaşların akması bir oldu.Kaldırıma çökerek bilinmeyen numaraya bir mesaj attım.
