Arkadaş(alker)

Karakürtkızı..

ÖZÜR DİLERİÖ PUAHAKNSIXHSKWNXIZHSMNXJZBS

Keremden
Onu öptüm ve bunu neden yaptım bende bilmiyorum ama yapmak istedim onu öpmek istedim söylediği tüm cümleleri üzerime alınmak istedim onun benden hoşlandığını düşünmek istedim kaçmak istemedim bu sefer ve anlaşılan doğru bi hamleydi bu yaptığım

Ben çıkarken arkamda kalan Altay ensesini tutmuş sırıtıyordu ondan kaçmak en basit olanıydı eve gitmeli cenki aramalı olanları anlatmalı ve artık bu yüksek cesaretim için tebrik beklemeliydim

Yada icardinin evine gidip daha ne kadar ırz düşmanı olabileceğim hakkında öneri alıp altayı yatağa atmayı planlayabilirdim

O sırada sokağın bir köşesinden yükselen sesler beni geçmişe götürmüştü...

"Seni severdim, ve sana rağmen
Yine severdim, dar ağacı ip boynumda"

Dışarıda kar yağıyor ve ben burada altayın yatağında onun kollarının arasında uyuyordum yani o öyle sanıyordu

Beni yatağa bırakıp kendisi kalktıktan hemen sonra gelip alnımı öpmüştü...

Kalbim deli gibi atıyordu ve ben buna bir çare bulamazsam Altay bu kalp atışlarını duyabilirdi ama neden böyle atıyordu benim kalbim neden böyle olmuştu neden bi anda onun bu küçük hareketi daha fazlasını arzulamama neden olmuştu

"Uyumadığının farkındayım karakürtkızı" demesiyle sinir kat sayımın artması bir oldu

"Oruspu evladı sikerim seni" derken gözlerimi açmış onu yatağa çekip üzerine çıkmıştım bana böyle diyemezdi asla böyle şeylere gelemem ben

Gülüyordu köpek hemde nasıl gülmek o gülerken kucağındaki bende titriyordum....

Tam o sırada açtığı şarkı dikkatimi çekmişti

"Sen aşkı anlamaz bilmez, gül yansa ağlamaz sakin
Ben akmayan göz yaşında, seni severdim.."

Çalan korna ile geçmişimizden sıyrıldım bana korna çalan arabaya döndüğümde yolun ortasına atıldığımı yeni fark etmiştim ben koşarak karşı tarafa geçerken arkamdan küfürler yağdırıyordu amın evladı

Sinirim bozulmuş bi şekilde yoluma devam ettim diyebilirdim ama öyle olmadı çünkü kendimi bağıra bağıra şarkıya eşlik ederken bulmuştum "Sen hisli korkak savaşçı, aşkı kime satmış hain ben her savaş meydanında, seni severdim..."
Onu sevdim onu çok sevdim hemde kimseye söylemeden kendime bile itiraf etmeden sevdim onu ona dokunmaya kıyamadım onu severken onu çok sevdim onu çok seviyorum onu çok seveceğime eminim çünkü ondan başkası haram bana ya Altay'la yada hiç

Yazardan
Size altayın evrene olan sözünden bahsetmiştim ama hiç keremden bahsetmedim bu konuda keremi Kerem yapan sevgiydi keremdi bu sevmediği insanı dinlemezdi sevmediği insanın konuşmasını bile istemezdi ama sizi sevdiyse her parçanızı sevmiştir demektir Kerem böyleydi severse tam severdi ama silerse işte o zaman asla bakmazdı yüzünüze...

Bunun uyarısını Altay'a çok defa yapmıştı evren... peki ya evrenin kaç uyarısını anlamaya başarmıştı Altay..sıfır evet koca bir sıfır altaydı bu deli dolu uçarı bi tip düşünmeden hareket eden düşünmeden konuşan aşık olduğu adamı parçalara ayırandı o..

Parçaları teker teker toplamıştı sonrasında teker teker öpmüştü kırıklarını onu kırarken yaptıklarını düşünmüştü yıllar içerisinde neler neler yapmıştı arkadaşına hoş artık arkadaşlık kalmamıştı uzandığı kanepede keremle bir gelecek hayal etmeye çalışıyordu Altay ama sadece keremin geleceği olmak istemiyordu keremin geçmişiydi evet ama geleceği olabilecek miydi peki olacaksa ne zaman olacaktı

Ona geleceği olmak yetecekmiydi yetmezdi ki Altay sadece geleceği değil şimdisinde olmak istiyordu Altay keremi istiyordu dünüyle bugünüyle yarınıyla onun olmasını altayın keremi olmasını istiyordu Altay keremin altayı olmak istiyordu...
Ve o an aklına gelen ilk şeyi yaptı

Rehbere girdi keremin numarasını tuşladı evet ezberindeydi bu numara kendi adı gibi bilirdi olurda bir gün keremsiz kalırda ona ihtiyacı olursa diye ezberlemişti bu numarayı bekledi kereminin açmasını bekledi

"Efendim altayım" demişti bi çocuk neşesiyle minik oğlan bu ses Altay'a her şeyi yaptırırdı ve yaptırmıştı da düşünmeden konuşmuştu gene Kerem olunca asla aklını toparlıyamıyordu...

"Buluşabilir miyiz" dedi biraz kısık bir sesle "tabiki sen iyi misin sana gelmemi ister misin yoksa başka bir yerde mi buluşalım kötü bir şey olmadı dimi altayım" demişti tek nefeste Altay için endişelenmişti güzel oğlan

"Hayır hayır ama sana söylemek istediğim şeyler var bana gelebilirsin değil mi bir planın varsa alıkoymayayım seni"

"Senden önemli hiç bir işim yok bayındır" demiş ve anında kapatmıştı telefonu işte kerem böyleydi ani hareketleri ani sözleriyle kalbinin hızını değiştiriyor üstüne tüm gece altayın rüyalarında dolaşıyordu çok güzeldi Kerem altayın keremi çok güzeldi...

Yarım saat sonra çalan kapıyla tekrardan üzerini düzeltti Altay kırk kere bunu tekrarlamıştı ama hala kereme yetmeyecekmiş gibi geliyordu..

Kapıyı açtı "hoş geldin keremim" dedi gülerek onu görmek iyi gelmişti

"Hoş bulduk altayım hoş bulduk ta ne bu neşe" dedi gülerek keremdi bu böyle bir tepki vermesi çok doğaldı...

Kanepeye geçip oturdular sırdan bir sohbet başlamıştı aralarında bir kaç dakika sonra Altay gergince bir nefes aldı bu keremin dikkatini çekmişti "ne bu halin bayındır bana aşk itirafımı yapacaksında böyle gerginsin" dedi gülerek ama tam o anda bir ciddiyet çökmüştü ortama bir sessizlik oldu

Altay oturduğu yerden kalktı keremin tam karşısına geçti ellerini tuttu ve göz temasını kurmaya zorladı kendini en sonunda cesaretini topladı ve konuşmaya başladı..

"Aslında biraz öyle olucak keremim ben nasıl derim bilmiyorum ama...Kerem ben seninle bi gelecek istiyorum ben seninle bir geçmiş istiyorum izin ver bana sadece dünün olamayayım sadece yarının olmayayım Kerem şimdin olayım her zamanımda yanımla ol her anında yanında olayım seveyim seni olmaz mı artık sana olan sevgimi uzaktan uzaktan yaşatmak zorunda olmayayım keremim yanı başında olayım uyandığımda kollarımda sen ol istiyorum bilmiyorum belkide çok şey istiyorum ama kerem ben sensizliğe dayanamıyorum yıllardır seni böylesine severken sana gelememek beni çok yıprattı be keremim...... Kerem ben...ben seni seviyorum Kerem..."