Arkadaş(alker)

sesler

Arda ben ve Samet balkonda oturmuş hepimiz birer sigara yakmıştık Kerem ve alperi o şekilde gördükten sonra sakinleşemediğimi bi Samet biliyordu samette üzüntüsünü dizginleyememişti onları bir şeyle suçlamıyorduk ama o halde görmek ve alperin keremi bırakmayışı bile içimize işlemişti

Ceketimin cebindeki kadife kutuyu çıkarıp aştığımda içindeki alyanslardan Kerem için olanı elime aldım içinde A.B.'K.A.B yazıyordu benim soyadımı alsın istiyordum ama aynı zamansa kendi soyadından vazgeçmesin istiyordum onu Kerem yapan insanların soyunu yada onlara ait bir değeri silmesini istemiyordum

Samet elimdeki alyansı alıp bakmaya başladığında gözleri tekrar dolmuştu onun elinden Arda alınca sessizce elini gömleğinin yakasına götürmüş gömleğin altından bir kolye çıkarmıştı duraksadık hepimiz hem yüzükler hem kolye hemde ardanın yüzük parmağındaki dövme ile kalakalmıştık

Sevip kavuşamayanlar derneğine hoşgeldiniz ben Altay Altay bayındır kaptanı olduğum takımın ezeli rekabet içinde olduğu takımdaki en güzel çocuğa vurulmuştum samette benimle aynı konumdaydı aynı takımın bir diğer oyuncusuna kalbini kaptırmış Alper ise topla oynar gibi kalbiyle oynamıştı bu yüzden skor 2-0 olmuş Fenerbahçe oyuncuları gene yenilmişti arda mi arda kendi kalesine atanlardan yeni tercümanımız tunaya(evet gene ben)kaptırmış kalbini sonrada kavuşamamıştı

Ben ve alyanslarım Samet ve kolyesi arda ve yüzük parmağında yazan t dövmesi işte tam burda ismailin balkonunda kalmıştık

"Arda ya sildirsen canın yanar mı" diye sormuştu Samet saf saf ağladıkça hali gitmişti adamın

"Acır abi belki fiziksel olarak değil ama acır" dediğinde elimi eline attım bir şey söylemedim söylemek istemedim ne denirdiki zaten ona destek olduğumu bilse yeterdi bize

Tam o sırada kapı çalmış bizi balkonda yalnızlığa bırakan İsmail kapıyıda açmıştı halkı ödenmezdi sigarasını bizimle paylaşmış bize ve acılarımıza saygı duymuştu gelen adım seslerini dinledik tam o sırada içeri evet balkondan içeri Tuna girdi yüzü sanki iki mil koşmuş gibiydi nefes nefese ve kızarmıştı

"Şey Samet abi Alper abi aşağıda sana bişi demeli miymiş bişi mi getirmiş bende anlamadım ama gitmen gerek baya kötü görünüyordu"

"Keremde orda mı" diyerek sametle birlikte ayaklandığımda gözlerini kaçırdı anlaşıldı Kerem yoktu ardaya bakmamaya çalışarak tekrar balkondan çıktığında ardanın gözleri tunanın dövmesinde takılı kalmıştı

Bana baktı "abi önceden bileğinde dövme yoktu" dediğinde duraksadım bakmamıştım ki amk

"Ne yazıyordu ben bakmadım" dediğimde yutkundu "sayılar vardı 2732" susup öylece baktığında bende sustum

Aklım keremdeydi aklım anılarmızdaydı aklım yaptığım aptallıktaydı aklım onun o güzel gülüşünde güzel saçlarında güzel gözlerindeydi

Sadece saatler sonra sözde parti gibi olucak bir eğlence için pahalı bir mekanın önündeydik Samet ve alperden haber alamıyorduk ve artık aramayı bırakmıştık içeri yürürken arda koluma tutunmuştu destek olmak için kolumu omzuna atınca gülümsedi bende gülümsedim içeri girdiğimizde gözler bize dönmüş tuna ve yanında tanımadığım bir kız bize doğru gelmişti

Tuna bi anda ardanın elini tutunca ardayla birlikte bende şok olmuştum arkadaşı ise pat diye kaybolmuştu Tuna dönüp bana gülümsedi "üst kata çıkmak isteyebilirsin" dediğinde bi düşündüm

"Ne var üst kat-

Daha cümlem bitmeden beni ortada bırakmışlardı çocuğunda aklını çelmiş kız Allahım ya üst kata çıkan merdivenlere baktığımda bi of çektim işin sonu kötü gibi geliyordu ama ona rağmen artık kaçacak gücüm kalmamıştı

üst kata çıkan merdivenleri bıkkın bıkkın çıkmaya başladım sadece iki kapı vardı ilk sağımdakini denedim kilitliydi sonra solumdakini denedim ama keşke kilitli olsaydı içeride Alper ve Kerem vardı Kerem bir masada oturmuş alperse onun omuzlarını tutuyordu beni görünce kendini çekti ve bana doğru yürümeye başladı "düzgünce konuşun Altay kurbanın olayım"

Yanımdan geçmiş ve giderken kapıyı arkasından kapatmıştı Kerem bana bakıyordu bense camdan gelenleri izliyordum "benim planım değildi konuşman için seni bir yere asla çekmem Altay"

başımla onayladım ve susmaya devam ettim ben ve o susarak oturduk belki bir saat falan olduğunda iç çekmiştim

"Seni terk etmedim yani terk etmek istemedim gelen yorumlar seni etkiliyordu belki bir süre kiralığa gidersem toparlanırsın sandım ama gidemedim zaten ne bileyim toparlanırsak birlikte toparlanalım istedim geldiğimde evde değildin kapıyı çaldım açmadın ne olur ne olmaz diye aynıma aldığım yedek anahtarla içeri girdiğimde her yer dağınıktı o an anladım zaten bunu kaldıramayacağımızı sana dönmüştüm ama saatlerce eve gelmedin sonra gelinceye beni istemedin" ona baktım

Konuşmasını bekledim susmasın istedim bir şeyler desin istedim ama konuşmadı

"sana nasıl hissettirdiğimi biliyorum ve pişmanımda ama beni dinleme zahmetine bile girmedin senden özür dilemeye çok keş çalıştım o gün alperin evine gelmeden önce seni aradım mesaj attım ama dönmedin bende pat diye geldim sonrasını biliyorsun zaten neyse siktir et bundan sonea toparlanmaz zaten"

kapıya doğru yürüdüm elimi kapı koluna attım ama konuşmadı kapıdan çıktım ama konuşmadı bekledim ama o odadan çıkmadı sonra bir hıçkırık sesi duydum ilk hıçkırık benden mi yoksa ondan mı geldi bilmiyorum ama son bir kaç dakikadan ikimizinde ağlaması birbirine karışmıştı