Arkadaş(alker)

Bu bize iyi gelicek

Neredeyse bir aydır onu görmüyor onu öpmüyor onunla sevişemiyordum ama asıl olay ne biliyor musunuz bu kapının önünden ayrılamıyordum

Anlık bir cesaretle kalktım elimin tersiyle gelen bir kaç yaşı sildim pat diye daldım içeri kafasını kaldırmadı yüzünü ellerine gömmüş ağlıyordu o kadar savunmasızdı ki kendimden nefret ettim

Bir kaç uzun adımda yanına vardım ve onun için baya uzun kalan kollarımı küçük bedenine doladım hıçkırıkları artarken sessizce ağlamaya başladım sadece bir kaç dakika sonra yüzünde olan elleri sırtımdaydı beni sıkı sıkı kendine çekiyor sanki bu saatten sonra gidecekmişim gibi kendine bastırıyordu

Bi süre kendimi çekmedim ona olan özlemim çok fazlaydı ona anılarımıza yuvamıza yatağımıza büyük özlem duyuyordum bir aydır ya ardada ya ferdideydim eve gidemiyordum o son yaşadıklarımızdan sonra gitmeye korkuyordum açıkçası

Heryerden Kerem vardı oturma odasında Kerem vardı mutfakta tezgahta saçma sapan tarifler deneyen bir kerem vardı yatak odamızda mışıl mışıl uyuduğunu bildiğim uykusunun derin olmasından faydalandığım her defasında sıkı sıkı sarılıp öpüp kokladığım Kerem vardı duşumuzda 100. yıl marşı söyleyen Kerem vardı koridorda kedimizle birlikte uzanmış kediye iltifatlar eden bir kerem vardı sahi kediyede uzun zamandır Arda bakıyordu

Evin her köşesinde o vardı evin her köşesinde onu öpmüştüm evin her köşesi bizim olmuştu onsuz o ev bir hiçti

Nefesinin titrediğini duydum titreyen sadece nefesi değildi bedenimdi onunla birlikte titreyen bir bedene sahiptim üzerinede ince bir şeyler olduğunu o an fark ettim bu soğuk depo vari yerde böyle durması beni duraksattı sonrasındaysa üzerimdeki ceketi çıkarıp ona sardım işte tam o an ilk defa kafasını kaldırdı ve benimle göz teması kurdu

"Gittin" dedi tek nefeste sanki o nefesi almak ona yükmüş gibi sanki tüm bunlar birer yükmüş gibi

"Gitmedim" dedim sanki yük benmişim gibi sanki bir yükmüşüm gibi sanki..bu dünyaya yükmüşüm gibi....

"Gittin"yutkundu

"Döndüm" dedim bi umut

"Döndün" dedi aynı umutla gözleri dolan yaşlarla cam gibi olmuş parlıyordu minik bedeniyse ceketimin içinde kayboluyordu artık bir yükmüş gibi hissetmiyordum ama biliyordum bu dünyanın en büyük yüklerinden biride bendim ben ve benim gibileri

"Sana döndüm sana geldim tekrar geldim" sesimdeki acizlik ne kadar istemememde belli oluyordu arada yutkunmak zorunda kalıyor sesim titriyordu

"Bana mı döndün" dedi masum masum titreyen eliyle kendini gösterdi "bana"

"Sana döndüm sevgilim sana" dediğimde gülümsedi "geç kaldın" yutkundum "nedenini sormadın"

"Hangisinin nedenini sormadım gitmenin mi yoksa geç kalmanın mı" sustum

"Gitmem gerekti çünkü zarar görüyordun dönmem gerekti çünkü zarar görecektin ama geç kalma nedenim ise şeydi Alper"

Bana baktı anlamayarak "Alper mi Barış Alper" başımla onayladım "sana ilk geldiğimde özür dilemek istediğimde sonra pat diye barışın evine geldiğimde bir şey olmadı gene gelirdim ama sizi öyle gördüğüm günün akşamı Alper aradı beni en çok sen zarar veriyorsun bu çocuğa uzak dur dedi yedirmedim ilk bize yedirmedim Kerem sevdamıza yediremedim sevgimize yediremedim ama haklıydı biliyordum çünkü seni üzüyordum"

Başımı saçlarının arasına gömdüm

O an sesimin titremesini engelleyemeyerek konuştum "seni seviyorum"

Biraz olsun benden uzak olan bedeni tekrar benimle birleşti tekrar sıkı sıkı sarıldı bana başımı kaldırdım ona net bakabilmek için başını kaldırdı gözlerimizin kavuşması için "seni seviyorum"