"သုခ ထမင်းစားရအောင်လေ လာအချိန်များများမရဘူးနော်"
"ဗိုက်မဆာသေးဘူး ဒါလေးပြီးအောင်လုပ်လိုက်အုံးမယ် "
"ထမင်းစားချိန်တစ်နာရီပဲပေးတယ်၁၁နာရီကနေ၁၂ထိ ကျန်တဲ့အချိန်ရုံးချိန် အခုမစားရင်ငတ်မှာနော် လာပါဆို "
"အမ် လိုက်ခဲ့မယ်သွားနှင့်"
"အေး..လာခဲ့နော်.."ထွက်သွားပြီးမှ သုခဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ လူတွေမရှိတော့ချေ။
ဒါနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထားတဲ့ကွန်ပျူတာကိုပိတ်လိုက်ပြီး အိတ်ထဲကပါလာတဲ့ နွားနို့နဲ့ကိတ်မုန့်ကိုထုတ်ရင်း နားနေခန်းထဲသွားစားနေ၏။ပုံမှန်အတိုင်းလူတွေနဲ့ မနေပေ အထူးသဖြင့်သူစိမ်းတွေနဲ့
စားပွဲပေါ်က ကြယ်ငါးဆင့်ရှိတဲ့ ထမင်းဝိုင်းကို အဆင့်တန်းရှိရှိစားနေချိန် ဦးဥက္ကာ ရောက်လာကာ
"ဥက္ကဋ္ဌ ကျွန်တော်အချက်အလက်တွေရလာပြီဒီမှာဖိုင်"
"အေးငါမအားဘူး ဖတ်ပြ"
"ဟင်..."
"မကြားဘူးလာ...** "
စားနေစကိုရပ်လိုက်ပြီး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။စက်ရဲ့မျက်လုံးတွေက ကြောက်ဖို့ကောင်းနေတော့ မြန်မြန်ပဲ ဖိုင်ကိုယူကာ ဖတ်ပြလိုက်သည်။
"ဟို...သူ့နာမည်က လင်းသုခတဲ့ အသက်က၂၀မိဘတွေနဲ့အတူနေတာ အလယ်တန်းစားမိသားစုကဖြစ်တယ် ပြီးတော့ တစ်ဦးတည်းသောသား အပေါင်းသင်းမရှိဘူး အလုပ်ကလဲ ဒီအလုပ်ပဲလုပ်ဖူးတာဖြစ်ရမယ် နည်းနည်းဂျစ်ကန်ကန်နိုင်တယ်...ပြီးတော့ ~~~"
"ညစ်...^^"
ဦးဥက္ကာဖတ်ပြနေတာကိုစိတ်မရှည်တော့ပဲဖြတ်မေးလိုက်သည်။
"သူ့မှာရည်းစားရှိလာ"
"ဟင်... အော်...မရှိပါဘူး ဘာလို့လဲ"
"မင်းဘယ်တုန်းကမေးခွန်းထုတ်တတ်သွားတာလဲ တဟင်ဟင်နဲ့ ထွက်သွားတော့"
"ဟုတ်ကဲ့..."
ထမင်းစားကြပြီး ၁၂အတိပင် အားလုံးဌာနအသီးသီးပြန်လာကြသည်။စားပွဲခုံပေါ်မှာ ကွန်ပျူတာနှိပ်နေတဲ့ သုခက အရင်အတိုင်းပင်
YOU ARE READING
Mine(un+zg)
Fanfiction❗possessives fic အမျိုးစားဖြစ်လို့ ကြိုသတိပေးထားမယ်နော် ရိုင်းစိုင်းတဲ့အသုံးနှုန်းနဲ့ပိုင်စိုးပိုင်နင်းအပြုမှုအခြေနေတွေပါလို့အသက်မပြည့်သေးသူများဖတ်ပြီးဒီနေရာမှာသာပြန်ချထားခဲ့ဖို့မှာချင်ပါတယ် ဇာတ်လမ်းကိုမကျော်ပဲအပိုင်းတိုင်းဖတ်စေချင်ပါတယ် ကျေးဇူးတင်ပ...
