SONGS OF UNIVERSE 🌍🚀

CHAPTER 01

" අභ්‍යාවකාශ වේලාවෙන් 18.00 වන පැය.. අප දැන් සිටින්නේ පෘථිවියේ සිට ආලෝක වර්ෂ 12 ක් පමණ ඈතින්.. යුනිවර්ස් යානය තත්පරයට කිලෝමීටර් පන්දහසක පමණ වේගයෙන් ඉදිරියට ඇදෙනවා.. මමත් වයිස් කැප්ටනුත් ශිශිරතරණයෙන් අවදි වෙලා මේ ගෙවෙන්නේ හතර වෙනි පැය.. යානයේ ඇතුළත තත්තවය සාධනීයයි.. දැනට එපමණයි.. යුනිවර්ස් යානයේ සිට කැප්ටන් ස්මිත්.. "

රෙකෝඩරය ගාවින් කැප්ටන් ස්මිත්ගේ කටහඬ ඇහෙනකොට යානයේ කවාකාර විශාල වීදුරුවෙන් පෙනෙන ගනන් කරන්න බැරි තරම් තියෙන තරු කැට දිහා මං බලාන හිටියා.. කවදාවත් නැති විදියට ඒ තරුවක් හොරෙන්ම මට අයිති කර ගන්න මට ආසාවක් ආවා.. මටත් නොදැනීම මගේ හිත ඇතුලේ අවුරුදු දහයක පොඩි ලමෙක් පන ගහමින් තිබුනා..

ඇත්තටම ඒක මෝඩ වැඩක්..ඒ වගේ ලාමක සිතුවිල්ලක් මට කොහොමද ආවේ.. සමහරවිට තවමත් මගේ මොළේ ගල් වෙලාද කොහෙද..

අපි ගමන් කරමින් තිබුනේ නිහාරිකාවක් ආසන්නයෙන්.. දහස් ගනන් තරුවලට තිඹිරිගෙය වගේම තවත් දස දහස් ගනන් තරුවල සොහොන් කොත.. ලස්සනයි.. ඇත්තටම ලස්සනයි.. බලා ඉන්න ආස හිතෙන තරමටම ලස්සනයි..

ඒ උනත් තව දුරටත් ලස්සනක් විඳින්න පුලුවන් මට්ටමක මම හිටියේ නෑ.. මම විතරක් නෙමේ කැප්ටන් උනත්.. ජීවිත කාලෙකට කිසිම මනුස්සයෙක්ට විඳින්න නොලැබෙන වේදනාවක් විඳින්න තරම්.. දකින්න නොලැබෙන දර්ශනයක් දකින්න තරම් කැප්ටන් ස්මිත් වගේම වයිස් කැප්ටන් වන්ග් යිබෝ පව්කාර උනා..

මෙච්චර වෙලාම නිමි නිමී පත්තු වෙන තරු ගනන් කරන්න හදපු මම එතනින් දෑස් ගලවා ගෙන අපි හිටපු කුටිය වටා දෑස් කැරකෙව්වා.. පෘථිවියේ හොඳම මොළ ටික සැප නින්දක.. අයිස් පෙට්ටි ඇතුළේ.. මට මතක් උනේම වැම්පයර්වරු.. මිනී පෙට්ටි අස්සේ නිදාගන්නවයි කියන වැම්පයර්වරු..