CHAPTER 05 🌍
~ UNDER THE STARS ~අන්තිමට සාර්ථක ව D5 පොළොව සිප ගන්න අපේ යුනිවර්ස්ට පුලුවන් උනා.. යානය ඇතුළේ පීඩනය උපරිමයි.. පීඩනය අඩු කරගන්න එක තමා ඊලඟ ලොකුම රාජකාරිය... යානය ඇතුළේ ගුරුත්වය D5 මත ගුරුත්වයට සමාන කරගන්නෝනි අපි පුලුවන් තරම් ඉක්මනටම...
අපේ දායකත්වයකින් තොරව යානයේ ගුරුත්වය ස්වයංව පාලනය උනත් ඒකට ලොකු වෙලාවක් ගත වෙයි.. ගොඩක් කාලය ගත කරන්න බැහැ අපිට.. මොකද අපේ හිමායනය වෙලා ඉන්න අයට ඒක කොහොම බලපායිද කියන්න කැප්ටන්වත් මමවත් හරියටම දන්නෙ නැහැ...
ඒ නිසා කැප්ටන් හරි හරියට පාලන මැදිරිය අස්සේ වැඩ... මමත් එහෙමයි.. එයාට උදව් කරන්න ඕනිනේ මම...
කැප්ටන් ස්මිත් වගේම මමත් මෙහෙයුම් පද්ධති ඇතුලේ කාර්යබහුල වෙද්දි අපිට පණිවිඩයක් ලැබුනා D5 වැසියන්ගෙන්.. එයාලා අපිව සාදරයෙන් පිලිගන්න යුනිවර්ස් සමීපයටම ඇවිත් වගේ..
තවත් විනාඩි කිහිපයකින් යානය තුල භාරදූරම කටයුතු ටික අවසන් කලාට පස්සේ කැප්ටනුත් මමත් මූණට මූණ බලන් තවත් තත්පර කිහිපයක් ගත කලා..
ඉතින් මේ අපි අපි වගේම තවත් මිනිස්සු කොට්ඨාසයක් හම්බ වෙන්නයි යන්නේ... මන් දන්නවා මං වගේම කැප්ටනුත් නොසන්සුන්..
අවුරුදු විස්සක් විසි එකක් විතර අපි අයිස් කුට්ටියක් ඇතුලේ නිදා ගෙනයි හිටියේ... යානයේ පරිගණක පද්ධතියට පාලනය කර ගන්න බැරි අවස්ථාවක කැප්ටනුත් මමත් අවදි උනත්... අපි දෙන්නගෙන් පිට කිසිම කෙනෙක් අපි දැකලා නැහැනේ.. ඉතින් අපි නොසන්සුන් වෙන එක පුදුමයක් නෙමෙයි...
හැමදේටමත් වඩා අපේ පෘථිවිය විනාශ වෙලා යනවා ඇස් දෙකෙන්ම දැකපු දෙන්නා අපි විතරයි.. ඉතින් ආයෙමත් මිනිස්සු අතරට ගියොත්... මං හිතන්නෙ නැහැ මාව කම්පනය නොවී තියෙයි කියලා.. ඒ දේවල් ආයෙ ආයෙම මගේ ඇස් ඉස්සරහා මැවිලා පේන්න ගනියි... හරියට ශෝකාන්ත චිත්රපටියක් වගේම...
" අපිට මේක කරන්න පුලුවන් යිබෝ.. "
කැප්ටන් හැඟීම් විරහිත දෑසකින් මං දිහා බලාගෙන කිව්වේ මගේ උරහිසට තට්ටු කරන ගමන්... පපුව පුරවලම හුස්මක් ගත්තු මම හිමීට ඔලුව වැනුවේ මාවම සන්සුන් කරගන්න උත්සාහ කරමින්...
YOU ARE READING
SONGS OF UNIVERSE 🌍🚀
Science Fictionඅඬන්නම ඕනි තැන්වලත් මට උනා දරාගන්න.. සිහිනෙකටවත් නොයෙන තරම් දුරකින් නුඹ සිටියත්.. මං මාවම රවට්ටගත්තා.. එකවරකට හරි ආයෙමත් ඔය ඇස් දැක ගන්න.. දන්නවද මට හරි මහන්සියි... උඹ එනකම්ම තරු ගනන් කරමින් ඉඳලම.. ❤💚