ආරක්ෂිත අභ්යාවකාශ ඇඳුම් කට්ටලය ඇඳ ගත්තු මම ඔක්සිජන් මාස්ක් එක දාගෙන යුනිවර්ස්ගේ පිටවීමේ ද්වාරය අසලට ගියා... එතකොට ම මං ගාවට ආව කැප්ටන් ස්මිත් මීටර් සීයක් පමණ දිග කේබල් එකකින් මාවත් යානයත් සම්බන්ධ කලේ ආයාචනාත්මක ඇස් දෙකකින් මං දිහා බලන ගමන්..
" පරිස්සමින් යිබෝ.. "
කැප්ටන් ස්මිත් මගේ උරහිසට තට්ටුවක් දාලා කියද්දි ඔලුව වනපු මම හිමීට යානයේ පිටත පැත්තෙන් සවි කරලා තිබුනු අත්වැට දිගේ ඉහළට ගියා..
ඉතින් පුංචිම පුංචි බාහිර බලයක් මං මත ඇති උනොත් ඒ ටිකම ඇති මාව තෙරක් නොදන්නා විශ්වයට විසි වෙලා යන්න.. ඒක නවත්තගන්න තමයි අපේ කැප්ටන් මාවයි යානයයි කේබල් එකකින් සම්බන්ධ කලේ..
හානි වෙලා තිබ්බේ හතර වෙනි එන්ජිමට.. මං ඒ පැත්තට අඩියෙන් අඩිය ලං වුනේ තියෙන අඩියක් ගානෙම ප්රවේසමෙන්..
මට මොනා උනත් කමක් නෑ.. හැබැයි එන්ජිම හදලා ඉවර වෙනකම් මං පරිස්සම් වෙන්න ඕනි..
ගනන් කරන්න බැරි සිය ගානක් උල්කා කැබලි හතර අතින් මාව පහු කරන් ගමන් ගද්දි.. හිතට ඇතිවෙන ගැස්ම වචනෙන් කියාගන්න බැරි තරම්.. කොයිතරම් ජීවිතේ ගැන ආසාවක් නෑ කියලා කිව්වත්.. මට බය හිතුනා... මෙච්චර වෙලාම සාමාන්ය විදියට තිබුනු හදගැස්ම මොහොතෙන් මොහොත වැඩි වෙන්න පටන් ගත්තා...
අන්තිමට මං එන්ජිම ගාවට ආවා.. දෙවියන් වහන්සේට ස්තූතිවන්ත වෙන්න ලොකු ආපදාවක් වෙලා නැහැ එන්ජිමට.. සර්කිට් එකේ පොඩි ශෝර්ට් එකක් විතරයි...
YOU ARE READING
SONGS OF UNIVERSE 🌍🚀
Science-Fictionඅඬන්නම ඕනි තැන්වලත් මට උනා දරාගන්න.. සිහිනෙකටවත් නොයෙන තරම් දුරකින් නුඹ සිටියත්.. මං මාවම රවට්ටගත්තා.. එකවරකට හරි ආයෙමත් ඔය ඇස් දැක ගන්න.. දන්නවද මට හරි මහන්සියි... උඹ එනකම්ම තරු ගනන් කරමින් ඉඳලම.. ❤💚