TAEJİNİNASKİ

10

Evden ağlayarak çıktıktan sonra, deli gibi yürüyordum. Nereye gittiğimi bilmiyorum. Sadece gidiyorum. Durmadan çalan telefonumu yere fırlatma isteği aklımdan bir an önce çıkmalıydı. Tamamen kapattım ve yola devam ettim.

Her zamanki parkımıza girdim ve bir banka doğru ilerledim. Tam oturacağım sırada biri beni kendine çekti ve sarıldı. Tabiki Jin askim.

Ama ondan uzak durmasını söylemiştim, ve şuan sarılıyoruz. Evdeyken aptallık ettim, onu dinlemeliydim ama gerçekleri duymak istemiyorum. Korkuyorum.

Saçlarımda hissettiğim dudaklarla ağlayacak gibi hissettim bi an. O kadar çok özlemişim ki...

"Beni neden dinlemedin?"

Cevap vermedim, konuşacaktı ama ben bunu ondan duymaya hazır değilim. Başkası söylesin ama o söylemesin. Başımı eğip öylece durdum.

"Taehyung, bana bak güzelim."

Git Namjoona söyle bunları salak.

Çenemden tuttu ve kafamı kaldırdı. Ama hala ona bakmıyordum. Bu seferde yanaklarımı elleri arasına alıp, yüzümü kendi yüzüne yaklaştırdı. Kalbim yerinden çıkacak dur artık.

En sonunda gözlerine baktığımda gülümsedi. Kalbim eriyecek, ama hayır yumuşamamam gerek. Of Seokjin! Nasıl oldu bir anda da sana böylesine aşık oldum? Hiç bişey anlamadım, herşey bir anda gerçekleşti. Keşke zamanı geri alabilsek. Ve ondan böylesine hoşlanmasam...

"Rahat bırak artık beni, yalnız kalmak istiyorum."

"Hayır, bu sefer olmaz Taehyung! Bu sefer kaçamazsın. Beni dinlemek zorundasın!"

"Kaçtığım falan yok! Dinlemek zorunda da değilim. Şimdi defol git burdan! Yalnız bırak beni!" İkimizin de sesi yükseliyordu.

"Onunla aramızda-"

"ONUNLA ARANDA NE VAR UMRUMDA DEĞİL! SEVGİLİ OLDUĞUNUZU DUYMAK İSTEMİYORUM! ÖZELLİKLE DE SENDEN!GİT ART-" Veee cümleyi tamamlayamadım. Neden? 🐢

Belimden tuttu ve beni kendine resmen yapıştırdı. Ve sonrada dudağıma yapıştı. Rüyada mıyım? Eğer rüyaysa bağıra bağıra ağlarım. Ama yok hala dudaklarımı öpüyor. Hemde çok... Fazla? Sinirini dudaklarımdan çıkarıyor heralde salak aşkım.

En sonunda karşılık vermek aklıma geldi ve kollarımı boynuna dolayıp bende öpmeye başladım. Benim karşılık vermemle, belimi daha da sıkı tutmaya başladı. Yeter la nefesim kesildi.

En sonunda geri çekildim, nefessizlikten bayılacaktım. İkimiz de öyleydik aslında. Böyle bi anın yaşandığına inanamıyorum. Ama onun sevgilisi var!

Şaka şaka, o kadar da salak değilim bence. (Salaksın yavrum.)

Alnı alnıma yaslı şekilde dururken burnumdan öptü. Sonra da fısıldar gibi konuşmaya başladı.

"Yine soruyorum. Beni neden dinlemedin?" Ay iyiki dinlememişim.

"Çünkü senden öyle birşey duymaktan korktum. Hemde çok."

"Peki bunu nerenden uydurdun bebeğim?" Sussana çocuk vallahi bayılacağım.

"Kavga etmiştik ya? Salak kız yüzünden!" Yine sinirlenip göz devirdim. Bunu yapmamla kıkırdayıp gözlerimden öptü.

"Evet, öyle biri için senden günlerce uzak kalmak delirtti. Seni çok özledim."

"Bende seni çok özledim." Bu seferde yanağımdan öptü.

"Hadi anlat bakalım."

"Yoongi mesaj atmıştı, ödev için. Ve sen yazmamıştın hiçbir şey. Seni çok aradım, ama açmadın. Çok endişelendim, sana bişey oldu sandım. Sonra Yoongiyi aradım, belki o biliyordur diye. O da parkta olduğunu söyledi. Ben de yalnız olduğunu düşünüp oraya geldim. Ama yanında biri vardı... Çok yakındınız... Vee bide sarılıyordunuz. Imm sonra bide... O senin başından öptü... Çok kıskandım, üzüldüm, öfkelendim. O kişinin Namjoon olduğunu, ve sevgili olduğunuzu düşündüm. Geldiğim gibi geri gittim sessizce. Sonra da sevgilin olduğu için senden uzak durmaya çalıştım işte aklımca. Özür dilerim, anlamadan dinlemeden kendi kendime uydurmuşum. Ben... Ben senden çok hoşlanıyorum. O gün anladım bunu da."