Hoopvol

Pursuit of happiness

POV Matthy:

Nadat we de video hebben opgenomen zeg ik tegen de jongens dat ik nog even mijn geld uit mijn auto moet pakken omdat ik naar de supermarkt wil. In realiteit wil ik gewoon even door het parkje lopen en wat peuken roken. De mannen knikken allemaal ja waarna ze met z'n vieren naar boven lopen. God ze moesten eens weten wat ik allemaal doe met mijn leven op dit moment. Ik pak mijn peuken uit mijn auto en als ik zeker weet dat de mannen weg zijn loop ik naar buiten. Ik pak behendig mijn peuken en hijs er eentje uit het pakje van twintig waar er overigens nog maar zes in zitten. Ik heb er thuis nog wel een aantal liggen. Thuis heb ik ook shag liggen maar dat vind ik onhandig voor op kantoor, dat duurt net wat langer dan voorgedraaide sigaretten.

Ik steek mijn peuk aan en neem een lange hijs, daarna blaas ik rustig de rook uit. Nicotine maakt me rustig, het laat me goed voelen. Twee jaar geleden kreeg ik dat gevoel van drugs, gelukkig heb ik dat nu absoluut niet meer. Het is ook niet meer zo zeer dat ik nu nog drugs nodig zou hebben om te overleven maar heel soms rook ik nog wel is een joint, alleen op feestjes. Maargoed, ik ben Matthy, ik hou niet zo van feestjes. Dus het meeste van de tijd zit ik gewoon thuis in mijn tuin pakjes shag en sigaretten weg te roken, puur voor de dopamine die ik ervan krijg.

Op mijn weg terug naar kantoor druk ik mijn laatste sigaret uit, ik heb er zeven gerookt, een mooi aantal. In mijn auto heb ik ook nog drie pakjes liggen dus ik ga de dag sowieso nog wel overleven. Ik gooi het lege pakje weg in een prullenbak om het hoekje van onze straat en ik keer terug naar de garage waar mijn auto staat. Ik spuit opnieuw wat parfum op en ik gooi ook nog snel een kauwgompje in mijn mond waarna ik terugloop naar boven, om de dag af te maken. Ik kan als het goed is nog even een uurtje editen en dan doen we volgens mij nog een weekbespreking ofzo, nou goed ik zie het allemaal wel zometeen.

-

We zijn klaar met de weekbespreking, ik heb niet veel gezegd maar dat is ook niet perse nodig. Ik ga nog even naar mijn bureau om mijn edit af te maken maar voordat ik de kans heb om überhaupt mijn koptelefoon op te zetten krijg ik een tikje op mijn schouder. Net zoals vanochtend kijk ik achterom en ik zie Milo weer staan. Meteen tover ik een glimlach op mijn gezicht, om te doen alsof het nogsteeds goed met me gaat.

"Matt heb je anders zin om straks met mij mee te gaan? Gewoon weer even bijkletsen en alles? Dat hebben we echt al een tijdje niet meer gedaan." Vraagt hij me. Het klopt, dat hebben we al een tijdje niet gedaan omdat ik meestal niet de energie heb om met iemand af te spreken. Ik moet gewoon rust hebben na een lange dag en in mijn eentje een pakje sigaretten op roken. Maar misschien is een keer afspreken met mijn beste vriend ook niet heel verkeerd. "Ja, lijkt me leuk." Zeg ik met een, dit keer, oprecht glimlach. Milo maakt een 'YESSS' gebaar en ik lach erom. "Ik wil wel eerst nog even mijn edit af maken, is dat oke?" Vraag ik hem. "Tuurlijk is dat oke, dan kan ik ook nog even werken. Hoelang heb je nodig?" Vraagt hij lief. "Uurtje?" Vraag ik hem. "Is goed Matt, dan gaan we over een uurtje richting mijn huis." Zegt hij met een glimlach.

Misschien krijg ik vanavond na een lange tijd toch nog een leuke avond. Ik hou zoveel van Milo het is niet normaal. Hoe hij mijn mood zo erg kan veranderen binnen een paar minuten maakt me gelukkig. Ik glimlach in mezelf. Het is een tijdje geleden dat ik me gelukkig voelde om zoiets kleins. Ik zit wel met een dingetje, ik kan niet roken bij Milo. Maar oke, ik kijk vanavond wel hoe ik dat doe. Voor nu ga ik even mijn edit af maken, en dan een gezellige avond tegemoet met mijn allerbeste vriend, de jongen die me heeft gered.

~~
"Pursuit of happiness" is precies t tegenovergestelde van hoe K me voel.