Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|6 haftalık|
Bebeğim altı haftadır benimleydi ve bugün ilk kontrolünü yaptırmak için güvenilir bir doğum uzmanına gelmiştim. Su-ji'yi de yanıma almak zorunda kalmıştım çünkü annem yakın zamanda Kore'ye geri dönmüştü ve ona bakacak kimsem yoktu burada. Neyse ki kızım bu aralar usluydu, şimdi de bebek arabasında uyuyordu.
"Son kızgınlığınızı ne zaman yaşamıştınız?"
Düşündüm. "İki ay önce sanırım."
Doktor önündeki kağıtlara bir şeyler yazarken devam etti. "Daha önce hiç bastırıcı veya doğum kontrol hapı kullandınız mı?"
"Hayır, bastırıcıyı da en son bekarken kullanmıştım."
Doktor ufak bir baş hareketiyle onay verirken gerginlikle duvardaki yeni doğmuş bebek resimlerine göz attım. İkinci hamileliğim olmasına rağmen sanki ilk seferimmiş gibi heyecanlıydım, keşke Chan da burada olabilseydi.
"Bakalım yavru ne durumda. Ultrasondan bakabilmem için sedyeye yatıp karnınızı açın lütfen."
Doktor kenardaki ufak lavaboda ellerini yıkarken bende yarısı perdeyle kapalı olan yerin arkasındaki sedyeye uzanarak karnımı açmıştım. Bu arada da bir gözüm bebek arabasında uyuyan kızımın üzerindeydi.
Doktor ufak ekranın önüne oturdu ve karnıma soğuk jeli sürdü, en başta hafif irkilsem de sonradan alışmıştım. Karnımın ve kasığımın üstündeki jeli metalimsi başlıkla belirli yerlere yayarken dikkatle ekrana bakıyordu.
"Bebek gayet iyi görünüyor. Yüz hatları oluşmaya başlamış bile," metalin ucunu biraz sola kaydırarak hafifçe bastırdı. "Çene kemiği, çenesi ve yanakları yavaş yavaş gelişiyor."
Olduğu yerde biraz daha oylanırken heyecanla konuşmasını bekliyordum doktorun.
"Şuradaki siyah kabarcıkları görüyor musun?" Doktor işaret parmağıyla iki siyah noktaya dikkatle baktım. "Bu optik kabarcıklar sonradan gözlere dönüşecekler, bu hafta içinde oluşmaya başlayacaklar."
İçimdeki buruk mutluluk yine kendini gösterdiğinde ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Bebeğim oradaydı ve kendine ait yerinde büyümeye devam ediyordu. Minicik bir şeydi şu an, doktor bile zar zor görüyordur eminim ki.
Doktor metal başlığı karnımın sağ tarafına kaydırarak gözlerini kıstı ve ekrana yoğunlaştı.
"Burası başın önündeki küçük girinti," parmağıyla ekrandaki bir yeri bana göstererek bakmamı sağladı "Şimdilik girinti gibi görünüyor ama bebeğin burnunu oluşturacak ileriki haftalarda."
Başımı sallayarak gösterdiği yere görebilmek için daha çok odaklandım ama karaltıdan başka bir şey görmüyordum.
"Bu hafta kalp atışlarını duyabiliriz, dinlemek ister misiniz?"
