Vişneler... Her gün oturduğum sıramda olan vişneler...
Kim koyuyordu ki bunları. Üstelik nerden biliyordu vişne sevdiğimi.
⭐ Yaşanmış bir hikâyeden esinlenilmiştir.
⭐ Karakterin çoğu gerçektir. Aynı isimler kullanılmıştır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalarr💚
Karşımda bir çift bana bakan kahverengi gözlerle karşı karşıyaydım şuan.
Barındı bu...
Ve az önce beni düşmemem için tutmuştu. Hemen kendimi geri çekerek ondan uzaklaştım. Hafifçe gülümseyerek “Teşekkür ederim. Az kalsın düşüyordum.” Dedim.
Gözlerimin içine baktı “Önemli değil ama dikkat et yoksa bir dahakine seni tutacak birini bulamazsın.”
Başımı sallayarak “Ederim.” Deyip. Hızlıca sınıfıma girdim. Şu an niye bir gerilmiştim ki. Yani sakin olmam gerekiyordu. Tamam Barınla ilk defa muhatap olmuştum ve bu çok normal bir şeydi. Ama istemsizce kendimi değişik hissediyordum. Hep bu ilkimin yüzünden di soktu aklıma Barını al işte olacağı bu. Şimdi okulun içinde köşe kapmaca oynardım ondan kaçmak için. Hem bu çocuk benim neyimden hoşlanabilir ki. Tamam gayet yakışıklı biri, onunla olmak isteyen bir sürü kız da var okulda. Ama benim sevgilim varken beni sevmesi saçmalık olurdu.
Neyse kafamdaki düşünceleri bir kenara bırakarak sırama oturdum. Benim oturmamla hoca da derse girmişti. Yoklamaya alırken Ben de ders kitaplarımı çıkarmak için çantamı açtım. Ama yine her günkü gibi gözüme takılan şeyle duraksadım. Sıramın altında yine bir paket siyah vişne kurusu vardı. Paketi alarak masamın üzerine koydum.
Yanımda oturan Ela vişne paketine baktıktan sonra bakışlarını bana çevirdi “Yok artık yine mi?”
Ela'ya bakıp gülümseyerek başımı salladım. Kim bilmiyorum ama biri bana iki aydır okulun her günü sıramın altına vişne koyuyordu.
İlkim de arkasını dönerek Ela ve bana baktı. “Yine mi Siyah Vişne Kurusu. Kızım nereden biliyor bu gönderen kişi senin bu kadar çok vişne sevdiğini?” dedi.
Gülümsedim. “Bilmem ama bence Arda gönderiyor.”
İlkim ve Ela bunu dememle anlamsız bakışlarla bana baktı.
İlkim alayla gülerek “Eğer her gün bu vişneleri gönderen Ardaysa ben de adımı değiştiririm.”
Elada İlkimin dediklerine başını sallayarak “İlkme katılıyorum. Arda böyle bir şey yapacak hayatta inanmam. Su sen iki aydır niye sormuyorsun Arda ya belki başka biri gönderiyor bunları emin misin sen.”
Kızlara bakarak “Evet gayet de eminim sürpriz yapıyor işte her gün. Yani zaten başka kim gönderebilir ki bu kolejde.” Dedim. Zaten okulda öyle çok fazla kişiyle konuşan biri değildim. Okulun popüler kızlarından da sayılmazdım. Nereden bilebileceklerdi ki benim vişne sevdiğimi.
İlkim saçının ucuyla oynayarak imayla bana baktı “Yani aslında benim aklıma başka bir isim geliyor da neyse.”
Kaşlarımı çatarak. “İlkim saçmalama hem bana o ne diye vişne göndersin ki. Zaten az kalsın kapının önünde onunla yere düşüyorduk.” Dedim göz devirerek.
