PERİ MASALI - ᴳᵉʳᶜᵉᵏ ᵃᶦˡᵉ

|0.3|

Yeniden yeni bölümle merhabalar canlarım..

Multimediada doktor olan kuzenleri Aral bulunuyor. İyi okumalar dilerim şimdiden.

____________

Cidden beterin de beteri çıkar mıydı onlar da?

Ben yol boyunca kendi düşüncelerimle cebelleşmekle meşgulken kolumun dürtülmesi pardon ya bildiğin oyulmasıyla kendime gelmiş kafamı kaldırıp etrafa bakındım.

Gelmiştik, beyaz ve grinin hakim olduğu büyük ve görkemli hastanenin önündeydik işte. Arabadan çantamla birlikte indiğimde beni bir kez daha beklemeden ilerleyen bedenlerin peşinden ilerlerken elimde olmadan etrafı inceliyordum.

Özel Atabey Hastanesi yazan tabelaya bakakalmadım değildi. Bu hastane şu magazin mahşetlerine çıkan aileye aitti işte. Derin nefes almış hastaneye giderek danışmada bi'şeyler soran canım ailemin yanına ilerleyip beklemeye başladım. Danışmadaki kadın yeri tarif etmiş olacak ki asansöre ilerlediklerinde ben onlarla gitmeyi reddetmiştim.

Onlarla o kutu gibi yerde olmak mı? Hayır almayayım gelmediğimi bile fark etmeyen aile asansörle yukarı çıkarken ben danışmaya yeniden döndüm.

" Pardon Dna testi için gelmiştik de nerede olacağını yeniden sorabilir miyim? "

" 3. Katta sağ koridorun 4. Odası. Doktor Aral Atabey yazıyor olacak kapının yanında "

" Tamamdır teşekkür ederim yeniden "

Gülümseyerek yanından ayrıldığım kadınla acil çıkış kapısına ilerledim. En hızlı ve kolay şekilde yukarı çıkmanın yolu buraydı. Nasıl biliyorsun demeyin çok kaçmadık sarı civcivimle.

Aklıma gelen düşüncelerle gülerek merivenleri çıktığımda üçüncü kata çoktan ulaşmıştım. Kapıyı aralayıp sağa döndüğümde kadının dediği oda acil merdivenlere göre ikinci kapı olarak kalıyordu.

Canım ailemin çoktan girdiğine emin olduğum için kapıyı bir iki kere elimin tersiyle tıklatmış sonra da kapı kulpunu çevirip içeriye girmiştim. Girer girmez bana dönen bakışlarla etrafta gezindi bakışlarım. Karşı karşı oturan kişilerin içinde benim cancağzı ailem olduğunu gördüğümde karşı tarafta diğer aile olmalıydı.

Sen ne zekisin ya?

Abuzittin asabımı bozma zaten bana dik dik bakıyorlar. Açıkta bir yerim mi var anlamadım ki?

Mal gibi kapının önünde dikilirsen bakarlar tabi..

Doğru lan ben kapıda bekliyorum. Hızla kendime gelmiş gibi kapıdan geçip kapıyı ardımdan kapatmıştım. Kendi ailem olduğundan şüphe duyduğum üçlünün yanına geçerek karşı tarafta duran ve bana bakan bedenlere çevirdim bakışlarımı.

Oha lan bu adam baba mıydı şimdi? Yok canım abidir bence, o zaman baba yok mu? Yoksa babam ölmüş müydü?

Bakıyorum da hemen benimsedin ha?

Ne alaka ne alaka?

Gözlerimi devirmemeye çalışarak karşı taraftaki kadına çevirdim bakışlarımı. Bu kadında taştı ha. Adamla kadın anne ve babaysa ben neyim olm o zaman?

Diğer yanlarında oturan daha doğrusu dünyadan kopmuş gibi telefonuyla ilgilenen benim yaşlarımda gibi görünen ama sağolsun giydi kıyafetler ve yüzündeki ismini bile tam telaffuz edemediğim makyaj malzemeriyle 4 yaş daha büyük görünen kıza kaymıştı bakışlarım.

Yüzümü buruştururken ortamda bir hafif kıkırtı sesiyle yüzümü düzeltip sesin sahibine baktım. Doktor önlüğü üzerinde mükemmel duran meteorun canlı kanıtı doktorun güldüğünü anladığımda tek kaşımı kaldırmıştım.