LETS WAIT TELL THE SUNSET [ On-going ]

PROLOGUE

_
  "Bakit gustong-gusto mong panuorin ang paglubog ng araw, Babe?" puna ng boyfriend ko.

Nandito kami sa may dalampasigan hinihintay ang paglubog ng araw.

" Wala lang gusto ko lang, bakit ba!"

" Ewan ko sayo babe ,umaandar na naman yang kaweirduhan mo".

"Hehe , basta ito ang tandaan mo . Lumubog man ang araw , andirito parin ako sa iyong tabi."

" Sus nako  , may mood swing kana naman"   -pabiro niyang ani habang pinipisil ang pisngi ko.

"Heh di ka marunong sumabay sa trip"

At tanging ngiti at tawanan lamang ang namayani ,  kasabay ng unti-unting paglubog ng araw.

....

" Happy anniversary babe" 

This is our first anniversary being in realtionship, nandirito kami sa dalampasigan , sa lugar na saksi ng aming pagmamahalan.

"Happy-happy anniversary too babe" tugon ko sa kanya.

" Babe, you know that your always be my girl , my queen, my saviour and my future. I'll will love you with all my heart. " ramdam ko ang sinsiridad sa bawat salitang kanyang binitawan.

"Mahal na mahal din kita higit pa sa mahal mo'ko, at saksi ang Araw rito, palagi mong tandaan yan".

Isang araw na parang ayaw kong lumubog ng tuluyan.

.......

" I'm sorry , babe"

" Sorry huh, for what? Dahil ba sinira mo ang pangako mo sa akin,  o dahil  minahal mo siya ng higit pa sa pagmamahal mo sa akin "

" Sorry "

" damn that sorry of yours"
 
Para akong pinagsakluban ng langit at lupa sa mga oras na ito.

" Kailangan mong mamili, isa lang ang maaari.
Ako o siya?"

Sa bawat bigkas ko sa mga salitang iyon, ay para akong dinudurog.

" Babe"

Natigilan naman siya, nakikita ko ang o
pag-aalinlangan sa mga mata niya .

" Sagot " 

Pinilit kong hindi ma utal

"Sor-ry ba-be , s-iya ang pi-piliin ko"
   Na-uutal niyang ani habang nakatingin sa aking mga mata.

Hindi kona napigilan pa ang mga luhang pilit kanina kopa pilit nalalabanan.
Sandali akong natahimik at patuloy na lumuluha.

" Sorry kong-" pinutol ko na ang kung ano pang sasabihin niya.

" Mahal mo ba siya ng higit pa sa pagmamahal mo sa akin".

Gusto ko lang malaman kung talagang sa puso niya'y ako'y tuluyang napalitan.

" Yes, and I admit it"

" Okay , it's okay "

" Pero, pwede ba akong humiling sayo "

Napa-angat ang tingin niya sa mukha kong napuno ng luha.

Hindi siya naka sagot .

" Pwede bang  sabay nating saksihan ang paglubog ng araw, maari bang hintayin na muna nating lumubog ang araw bago tayo maghiwalay."

Pinunasan ko ang luha ko at matapang na sinabi iyon sa kanya.

"Oo , ayos lang " sabay tingin niya sa karagatan.

"Diba nung masaya patayong dalawa, tinanong mo sa akin kung bakit gustong-gusto kong masaksihan ang paglubog ng araw kasama ka".

Napalingon siya sa akin, ibinaling ko nalamang ang tingin sa karagatan , at sa araw na unti-unting lumulubog.

" Lagi kong sinasabi na , wala lang pero"

" Ang tutuo eh dahil , sa lugar naito tayo unang nagkakilala , sa lugar na ito tayo naging magkasintahan, at saksi ang lugar na ito kung gaano kita ka mahal"".

Natigilan naman siya.

" Saksi ang pag-lubog ng araw sa simula pa lamang , at ngayo'y saksi ng ating katapusan".

"Sorry if I broke my promise, hindi ko napigilan na magmahal ng iba habang tayo pa"

" Naiiintindihan ko, ayos lang , masakit nga lang "

Biglang tumunog ang cellphone niya, dali-dali niya itong sinagot.

Hindi kona pinakinggan ang usapan nila,kung sino man anv kausap niya.

"Kailangan ko ng umalis , sorry , kailangan niya ko"

Hindi na ako nakasagot pa ,dahil kasabay nito ang paglubog ng araw . Oras na para siyang pakawalan.

Tuluyan niya na  akong iniwan.
Wala na akong nagawa kundi ang hayaan siya,
Sa piling ng bago niya,
As long as masaya siya.

Sumuko ako dahil alam kong talo ako.
The sunset is the witness of it.

........