Öldüm ben
Battım suyun dibine
Bulamadılar bedenimi
Ben seninleydim oysaki
--------------------------------------------------------------
Onun odasını bulduğumda kapıyı açmadan önce camdan baktığımda uyuduğunu gördüm.
Eskisi gibi değildi, eskisi gibi uyumuyordu.
Dudakları kızarmıyordu çilli yanakları kızarmanın aksine sararıyordu.
İçi acımıştı Dazai'ın. Kalbinde bir yerlerde onu unutamadığını biliyordu.
Kapıyı açtı yavaşca, uyandırmak istemedi minik bedeni.
Bu kadar cılızlaştığını bilmiyordu. Dudaklarıda çatlamıştı ayrıca.
Göz altları mor,mor ve daha mordu.
Saçlarıda soluklaşmıştı kızılın bakımsızlaşmıştı, uzamıştı.
Kollarını merak ediyordu Dazai en çok.
Korkuyordu düşündüğü gibi olmasına ama cesaret edemedi o yorganı kaldırıp bakmaya cesaret edemedi.
Eskiden yanında yatıp sabahları gözünü açtığında alnına küçük buseler kondurduğu çocuğun yanındaydı şuan.
Ama bunlar eskidendi, hepde eski kalacaktı.
Onu affetmeyeceğini biliyordu kahveli, hemde çok iyi biliyordu.
Tam şu anda kızıla dokunmaktan bile kaçınıyordu biliyordu yaptığı yanlışı, köpek gibide pişmandı.
Onu kırmaktan başka bir şey yapmadığınıda biliyordu, onların ilişkileri hiçbir zaman sağlıklı olmamıştı.
Zamanında bundan korkmuştu kahveli, biricik denizinin derin bir okyanusa dönüşmesi hissi korkutuyordu hele onun yüzünden olması...
Bu düşünceler bile içinin titremesine neden oluyordu.
Bir müzik grupları vardı o dörtlünün,
-Dazai
-Chuuya
-Tachihara
-Akutagawa
Hala devam da ediyordu gerçi ama üyelerden biri tamamen ayrılmıştı gruptan.
Kopmuştu bu aileden herkesi bırakıp yeni bir hayata başlamıştı.
Evet bu kişi Dazai Osamuydu.
Sevgilisini ve arkadaşlarını bir hiç uğruna bırakmıştı ve kavga ise çok daha saçma bir konudan dolayıydı.
Bir kurdele.
Evet bir kurdeleydi bunun sebebi.
.
.
.
.
.
Orospu Dazai.
