Gençligimiz çalınmıştı oysaki
Neden hayatımızıda alıyorlardı ki?
Ruhumuz bunu artık kaldırmıyor
Çabalar boşa, bu bizim sonumuz.
--------------------------------------------------------------
Kafamı kaldırdım bana doğru koşan kahveliye baktığımda yüzündeki panik açıkça gönüyordu.
Bu saatten sonra herhangi bir duygusuna ihtiyacım yoktu.
Ucunda olduğum kıyıdan kendimi geriye doğru attım.
Bir çığlık ve elimin tutuluş hissi beni gozlerimi açmaya zorlamıştı.
Gene ordaydım, karada
Gözlerim kahvelerle buluştu
Hiç birşey değismemişti hala içindeki narsist duruyordu, onu tanıyordum.
Bana birşeyler dediğini biliyordum, duyamıyordum ama biliyordum.
Kulaklarım buğulanmıştı
Onu duyamıyordum.
Sadece tek bir kelime ettim
"İstediğin bu değilmiydi?"
O andan sonra başka söz kalmamıştı bakışlarımız birbirimizi anlamamıza yetmişti.
Kafamı az önce atladığım yere çevirdim
Chuuyanın sözlerinden sonra gözlerimi o denize çevirdim.
Evet chuuyanın ait olduğu yer orasıydı benim yanım değil.
Benim yanım onun yanı değildi bunu biliyordu, kafamı çevirdim ayağa kalktım o uca doğru ilerledim ve ona doğru dönerek son gücümle bağırdım
"İT BENİ. AİT OLDUĞUM YERE KAVUŞMAMI SAĞLA."
Ayağa kalktım duygularımı sildiği, gözyaşlarımın kuruduğu kahvelerimi ona çevirdim.
"Görüşmek üzere, meu amor."
Gözlerimi kapatmadım ona diktim sırıttım ve son sözlerimi söyledim
"Hiçbir zaman ruh eşim olmadın."
Elimi göğsüne koydum ve onu iktirdim.
Bedeni hızla düşerek sivri dikene benzeyen kayalara saplandı.
Suyun üzerindeki bir tanrıça gibi duruyordu.
Telefonumu çıkardım, gruptakilerden birine onu gelip almasını söylediğim bir mesaj attım ve telefonumdaki o fotoğrafla birlikte ordan uzaklaşarak sonsuzluğa karıştım...
.
.
.
.
Taslaklarda olmasa bitirmeyi bile planlamıyordum ama olsun okuduğunuz için teşekkürler. Sondaki olayı anlamayanlar için kalın yazılan yazılar chuuyanın bilinci ve inceler dazai'ın.
