sᴛᴀʏ ᴀʟɪᴠᴇ | ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ

0.3

...

Uyandığımda kilimin üstünde buldum kendimi. Başım çatlayacak gibi ağrıyordu. Karnım.. karnımda bir sancı vardı, en son hatırladığım ağzımdan kan gelene kadar babamın beni tekmelemesiydi. Hareket etmekte güçlük çekiyordum, zar zor tişörtü sıyırıp karnıma baktım. Mosmordu ve inanılmaz derecede acıyordu. Komidinime tutunarak zor da olsa ayağa kalktım ve kapıdan dışarıyı dinledim. Ses yoktu, muhtemelen evde değillerdi. Ses gelmeyince, duvarlara tutuna tutuna banyoya ilerledim. Aynaya bakmaya korkuyordum, kim bilir ne haldeydi. Banyoya geldiğimde kapıyı kapatıp kilitledim ve derin bir nefes alıp nefesimi tutarak aynaya baktım. Burnum kanamış, kan kurumuştu. İğrenç görünüyordum, o halimi görünce gözlerim dolmuştu. Kabus gibi bir gecenin sabahı ne bekliyordum ki. Başımı da çarpıştım sanırım başım da morarmıştı. Ve tabiki şişmiş ve ağlamaktan kızaran gözlerim. Elime sabunu sıkıp yüzümü yıkamaya başladım, sabunu yüzüme sürmemle acıyla inlemem bir olmuştu. Canım yanıyordu ama temizlemeye mecburdum. Canım yandıkça dudağımı dişliyordum, kan olan yerleri bir güzel temizledikten sonra su ile güzelce duruladım. Havluyla yüzümü kurulayıp acınası yüzüme bir kez daha baktım.

"Ben ne günah işledim de böyle bir hayat yaşıyorum.. neden mutlu olamıyorum, neden sevilmiyorum, neden kimse sevmiyor beni? Ben de isterim annem saçlarımı okşasın, bana yemek yapsın, kek yapsın ben de isterim.. ama o babamın bana yaptıklarına neden susuyor.. neden hiç bir şey yapmıyor bir kere bile bana oğlum demedi? Babam.. baba?"

Psikopat gibi aynaya bakarak güldüm dediğime.

"Baba.. ne kadar da komik hala baba diyorum o adama. Ah Jungkook.. bu hayatta acı çekmek için varsın anla artık. Acı çekeceksin, ağlayacaksın, eziyet çekeceksin, işkence göreceksin. Hatta belki de.. ahh!! her neyse onu ağzıma bile almak istemiyorum. Belki de ölürsen kurtulursun bu zulümden. Belki rahatlarsın o zaman."

Ne yaşadığımı bilmiyorum ama sadece ağlamak istiyorum. Dizlerimin üstüne düştüm ve ellerimi dizlerimin hemen önüne koyarak ağlamaya başladım. Kendimi kontrol edemiyorum. Hıçkırmaktan nefes alamıyorum.. ah hayır yine olmasın lütfen!! Gözlerim kararıyor. Elimi kalbimin hemen üstüne koydum ve sertçe yumruk yaparak vurmaya başladım. Acıma.. acıma!!

"Off..!!!"

Çığlık atarcasına bağırmıştım. Yeter artık dur lütfen dur!! Yine vücudumu başkası yönetiyor gibi. Enerjim çekiliyor gibi sanki. Telefonum..?? Ah, tabi odada kaldı. Haber de veremeyeceğim.

Yaklaşık 5-6 saat sonra

Ah.. bu ağrı da ne böyle başım çatlayacak gibi ağrıyor. Gözlerimi zar zor açarak etrafa baktım.

"Neredeyim ben..?"

Hafızam yeni yeni kendine geliyor.. tabi ya banyodaydım en son. Lavaboya tutunarak ayağa kalktım ve tabi yine o eşsiz güzellikteki yüzümü gördüm(!) Ağlamaklı bir ifadeyle yüzüme tekrar tekrar baktım. Dudağımı dişleyerek başım öne eğik bir şekilde odama ilerledim. Odama geçip kapımı kapattım ve kilitleyip yatağıma oturdum. Dizlerimi kendime çekip başımı dizime yasladım ve tekrardan ağlamaya başladım.

"Neden sevilmiyorum neden? neden? Neden ben de diğer insanlar gibi mutlu olamıyorum. Neden.. benim ne eksiğim var. Veya ben de mi bir şey var. Ailem ölsem mutlu olacak gibi arkadaş..? Hiç olmadı ki hep zorbalık gördüm ben bunları yaşayacak ne yaptım aklım almıyor."