"Bazı Kızlar Uğursuz Doğar."
Tüyler ürpertici bir kâbus. Hüzünlü bir oğlan ve de kayıp, uğursuz bir kız.
Mete Atlas; tam 40 yaşına geldiğinde gençliğinde yaşadığı olayları, hatırladığı her detayıyla kaleme almaya karar verir.
Sessizliği ve ketumluğu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(uyarı: bu bölüm, ana karakterin tüm kitap boyunca bilmenizi gerek gördüğüm anılarından oluşan bir bölümdür. kitap bu şekilde yani anılar halinde devam edecek değildir, her şeyi bir roman olarak okuyacaksınız. o yüzden gözünüz hiç korkmasın.)
I. KÖKLER
mete atlas, 27 ekim 2040
bölüm şarkısı: reverie, isaac gracie
kelime sayısı: 10k
❧
Bugün senin doğum günün Urah.
Bunca sene nasıl geçti ve ben bu noktaya dek nasıl gelebildim inan bana bilmiyorum. Bu gece ansızın penceremden bir rüzgâr esti ve ben uykumdan uyanıp yalnızca seni kâğıda dökmek isteyen bir yazar oluverdim birden.
Şimdi 40 yaşındayım. Hayatımın ilk ve son kitabını yazmak üzere masama oturmuş gençliğimi yâd ediyorum. Şimdiden söylememde de sanıyorum ki fayda var. Bu kitap benim hayatımdan, acılarımdan, zayıflıklarımdan ve düşüncelerimden ibaret. Beni ancak benim gibi birisi okur. Fakat sen sıkılırsan bırakabilirsin Urah, ama anlarsan da yalvarırım devam et ve oku beni. Çünkü birileri tarafından anlaşılma arzusunu hiç bu kadar derinden hissetmemiştim yüreğimde.
Sahi yıllar evvel, günlüğünde bir şey demiştin bana. Ve ben her şeyi; tüm bu kargaşayı ve kayboluşunun ardındaki sırları o günlükte öğrenmiştim. Anlattıkların hiçbir zaman aklımdan çıkmadığı gibi bir de bana bu kitabı yazdırma gücünü bahşetti.
Farkındayım. Yıllar geçti o günlerin üzerinden, fakat ne demiştin o günlükte bana? Unutmam mümkün değil ki.
"Benim başıma gelenleri öğrenmen için ilk önce bugüne dek yürüdüğüm yollardan geçmen gerek Mete. Her şeyi anlayabilmen için sana öncelikle kendimi anlatmam lazım. Böylece, sana söylediğim onca yalanın ardına sakladığım gerçek hikâyemi biliyor olursun. Ve beni tam anlamıyla ezberlemiş olursun. Ama uyarmadı deme. Ayakların acıyacak ve yollarımda kaybolacaksın. Fakat yolun sonunda sabredersen, belki de beni bulacaksın."
İşte şimdi ben de bu yolları anlatmak istiyorum sana. Fakat bu yollar benim yollarım Urah. Sana çıkan ama benim bahtsız hayatımın taşlarıyla dolu engebeli yollar.
Ama artık hikâye anlatma sırası bende. Beni anlayabilmen için, senin de öncelikle beni tanıman gerek.
Ve bu hikâyeyi 40 yaşındaki halimle değil de; sanki soluksuz okuduğun bir kitapmış ya da izlemek isteyeceğin türden bir filmmiş gibi anlatmak geliyor içimden.
