My Professor is a Vampire(🌜)

Chapter 30

Chapter 30

"Good morning Mom , Dad!" naka ngiting bati ko sakanila saka tumayo at sinalubong sila ng halik sa pisngi

"How's your feeling, Gene?" tanong ni Mommy

" Ayos na po, Mommy hindi na po ako masyadong umiiyak pag-naaalala ko siya ."naka ngiting wika ko rito " Thank you for not leaving there Mom for staying to my side same with you Dad."sinseridad na wika ko sakanila

Hindi sila umalis sa tabi ko habang sobrang nasasaktan ako dahil sa pag-alis ni, Prof Lazarus wala atang Araw o Oras na hindi ako umiyak ng sobra pag-naaalala ko siya

"Syempre naman magulang mo kami, Gene at bilang magulang mo susupportahan ka namin sa gusto at magiging desisyon mo maliban na lang kung alam naming ikakapahamak mo."seryosong saad ni Daddy naka ngiting tumango tango na lang ako

"Daddy Mommy pano pag nalaman niyong pumapatay  ako?" tanong ko pigil ko ang mapa ngiti ng makitang natigil sila at nanlalaki ang matang nagka-tinginan

"That will never happened." wika ni Mommy na siyang unang naka bawi

"Kung ano-anong tina-tanong mo, Princess." iiling-iling na wika ni Daddy mahinang natawa na lang

"Pano ba yan, Mom I already did. I think it's more than 10 people already or more.." ngisi-ngising wika ko

"W-What?!" gulat na gulat na bulalas ni Daddy

"Hmm..."

"Genevieve Schuyler Clementine, Hindi Yan magandang biro." nagbabantang wika ni, Mommy inosenteng ngumiti ako rito

"I'm not joking, Mom."naka-ngusong sambit ko rito

"You can't do it!"singhal nito "Killing is a sin, Genevieve and it's against the law!"

"But I already did,Mom." I cutely smiled

" Oh my ghadddd.. "mahinang usal nito at tila nang hihinang napa sandal sa kinakaupuan nito

"B-But how?" mahinang tanong ni, Daddy habang naka titig sa'kin "How can you do it without us noticing it?"

"Every Dawn." kibit balikat na sagot ko rito laglag ang pangang hindi maka paniwalang napasinghap sila pareho

"Y-your not, D-Dawn Killer right?" tila nauutal na tanong ni, Daddy

"You guess, Dad."naka ngising wika ko rito na ikina singhal niya lang

"Stop joking around, Gene it's not funny anymore."kunot noong utos ni Mommy

"I told you, Mom I'm not joking."natatawang wika ko rito saka naka cross arm na sumandal sa upuan

"Why are you still surprised that I can do such thing? It's run to our blood, Mom Dad you should already expect this  coming."naka ngiting wika ko

"What do you mean?"Mom breathe said

"Diba ginawa niyo na din toh? You Mom your known as Nigh Killer while Dad is the Midnight Killer right?" naka ngising tanong ko "Edi kinopleto ko na, I killed at dawn. Now they know me as Dawn Killer."

"Where do you get those formation?That idea?" salubong ang kilay na tanong ni, Daddy nag kibit balikat na lang

"Sa tabi tabi lang after all, I'm a Clementine what ever I want, I get." malawak ang ngiting wika ko

"Maliban na lang kung pag dating kay, Prof Lazarus." naka simangot na reklamo ko

"Bakit ba ang hirap niyang mahalin?"naiiyak na tanong ko ang kaninang seryoso na ay naging Drama na ata

"Why? Tired of waiting him? Buwan palang ang lumilipas pero susuko kana agad?Pano pa sa susunod na taon?" taas kilay na tanong ni Mommy nag punas naman ako ng luha

"Hindi ako mapapagod na hintayin siya, Mom." sumisinghot na wika ko

"So ayun balik tayo sa unang pinag-uusapan natin."naka ngiwing wika ko napailing-iling na lang si Mommy at Daddy

"Bakit ni minsan hindi niyo binanggit ang pagiging Night at Midnight Killer niyo? "puno ng kuryusidad na tanong ko

"We don't want you hate us, but it's turned out that your also doing what we did."tila Hindi pa ding maka paniwalang wika ni Daddy

"Binabawasan ko lang naman ang problema ng lugar natin,Dad saka para na din sa perang nakukuha ko. "naka ngiting wika ko

" We're already rich, Gene you don't need to be a killer just to have one."seryosong wika ni Mommy

"What? I enjoy killing bad people and nakaka tulong pa ako sa mga batang walang tahanan, sa mga bata sa lansangan.... Mga studyanteng gustong mag-aral pero hindi kaya dahil walang pera."parang wala lang na turan ko

"Dahil sa perang nakukuha ko naka pag patayo na ako ng ahmm... apat o Limang bahay ampunan tapos sarili ko ng pera ang ginagamit ko para sa pagkain at iba pa nilang kailangang namin."wika ko saka tumayo na

" May mga scholarship din ako."

"You can donate too, Mom Dad."ngiting asong wika ko rito "I need more funds, Hindi na din kasi ako sing active as Dawn Killer this past weeks."turan ko

"Sinong mag-aakalang ang kilalang Dawn Killer ay ikaw pala.. Na may mabuti palang hangarin."masuyong hinaplos ni, Mommy ang buhok ko

"Your like a evil person with a good ambition."sambit ni, Daddy habang titig na titig sa'kin " I want you to stop what you were doing." dagdag nito na ikinatigil ko

"Dad.. "

"Ayaw kong dumating yung araw na may makakilala sayo at mahuli ka."sambit nito, bakas ang takot sa mga mata ni, Daddy  "Pero sa nakikita ko alam kong hindi mo gagawin sa Oras na hiniling ko, kaya please, Gene take care okay? Don't let anyone know who's the real you, okay?"paki-usap nito, ngumiti ako rito saka siya niyakap

" I promise, Dad kahit kailan hindi ako mag-papahuli at walang makaka-alam kung sino ako... I won't let that happen."wika ko rito

" That's already good enough for me."

" Akala ko pa naman pipigilan mo ang anak mo sa ginagawa niya."iiling-iling na wika ni, Mommy "Pag-sasabihan mo lang palang huwag siyang hayaang mahuli."parehong natawa kami ni, Daddy sa huling sinabi ni, Mommy

"It's not like I can stop her from killing."katwiran ni, Daddy rito "You know your daughter, parang ikaw lang din gagawa at gagawa ng paraan para makuha yung gusto."dagdag ni, Daddy na ikina-irap ni, Mommy habang ako ay mahinang natawa naman

"Are you telling me that I'm spoiled huh?!"singhal ni, Mommy rito

"Of course not, I'm just stating that your daughter is hardheaded like you." tuluyang napa tawa ako ng malakas dahil sa sinabi ni, Daddy

"There's nothing funny, Genevieve stop laughing!"singhal ni, Mommy pero hindi ko pa rin mapigilan ang sarili kong matawa dahil para talaga silang mga bata na nag-tatalo

"Genevieve, agreed to me. You two are both hardheaded." sambit ni, Daddy

"Para kayong bata Mommy, Daddy."natatawang komento ko "Sainyo akong dalawa nag-mana noh,"I wiggle my eyebrows

"Yang, Daddy mo isip bata yan."turan ni, Mommy syempre hindi mag-papatalo si, Daddy

"Kailan ako naging isip bata?Ikaw nga feeling baggetts eh."

" What?! Sinong nag-fefeeling baggetts?! "singhal ni, Mommy rito

"Ikaw?"inosenteng tanong na sagot ni, Daddy napatakip naman ako ng bibig para pigilan ang sariling matawa

"Excuse?! Hindi ako feeling baggetts!"

"Okay! Sabi mo, Hon eh. I Love you."nag-lalambing na yumakap si, Daddy kay, Mommy

"Whatever! I Love you too, Hon." Hindi ko maiwasang mapa-ngiti, kahit kasi may edad na sila Mommy at Daddy—kahit hindi halata dahil mukha pa rin silang nasa early 20's like my friends said— sweet pa din sila sa isa't isa saka hindi sila nahihiyang ipakita sa kahit sino kung gaano sila ka-sweet at kamahal ang isa't isa

"Please lang Mommy, Daddy huwag kayo sa harapan ko mag-lambingan." reklamo ko pero tinawanan lang nila ako pareho bago sila sabay na yumakap sa'kin na ikinangiti ko sa huli...