"သခင္ေလးအတြက္ဆန္ျပဳတ္ရပါၿပီ"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ရိေပၚ အေစခံမေလးလက္ထဲက
ဆန္ျပဳတ္ဗန္းေလးကိုသယ္ကာ
ကိုကို႕အခန္း႐ွိရာ တက္လာလိုက္တယ္။
မနက္၁၀နာရီထိုးေတာ့မွာဆိုေတာ့
ကိုကိုႏိုးေနေလာက္ၿပီထင္ရဲ႕။
"ၾကင္ယာေတာ္"
"ေအာ..ဝမ္ရိေပၚ"
ကိုကို႔အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့
ဒီအိမ္ႀကီးရဲ႕ျကင္ယာေတာ္သခင္မျဖစ္သူက
မသကၤာဖြယ္လုပ္ရပ္ကိုလုပ္ေနတာ
ေတြ႔လိုက္ရတာမို႔ ရိေပၚမ်က္ခံုးေလးပင့္ခနဲ။
သူမ်ားအခန္းရဲ႕ တံခါးခ်ပ္မွာပါးအပ္ၿပီး
တစ္ခုခုကိုခိုးနားေထာင္ေနတဲ့ပံုက
အနည္းငယ္ေတာ့႐ုပ္ပ်က္ပါတယ္။
"အဟမ္း"
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္ၿပီး
ရိေပၚလက္ထဲက ဆန္ျပဳတ္ဗန္းကိုၾကည့္လို႔
"အဲဒါက အားက်န္႔အတြက္လား"
"ဟုတ္ကဲ့..၊ျကင္ယာေတာ္က
ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာပါလဲ"
"အားက်န္႔ေနမေကာင္းဘူးဆိုလို႔ေလ
ဘယ္လိုေနေသးလဲလာၾကည့္တာ"
"......"
"မႏိုးေသးရင္ အေႏွာက္အယွက္
ျဖစ္ေစမွာစိုးလို႔
အသံနားေထာင္ၾကည့္ေနတာ၊
ဒါေတြကအစ မင္းကိုေျပာျပေနဖို႔လိုေသးလား"
"အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး"
ျကင္ယာေတာ္က ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ရဲ႕
ဒုတိယဇနီးျဖစ္ကာ ဟြမ္းလီ၊ဟြမ္းမီတို႔ရဲ႕
မိခင္ပင္။အျမဲလိုလို
ႏႈတ္ခမ္းနီရဲေတာက္ေတာက္ကိုဆိုးတတ္ၿပီး
တစ္အိမ္လံုးမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွအလြတ္မေပးပဲ
အျပစ္လိုက္႐ွာေနသူဆိုလည္းမမွား။
"မင္းလာၿပီဆိုေတာ့ အထဲဝင္ၾကည့္ရတာေပါ့"
ျကင္ယာေတာ္က အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ဖို႔
လက္ျပင္လိုက္တာေၾကာင့္
"မရပါဘူးၾကင္ယာေတာ္!"
ရိေပၚကိုယ္တိုင္လည္း ထင္မထားစြာ
အသံမာမိလိုက္တယ္။ ျကင္ယာေတာ္ရဲ႕
မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းတင္းမာသြားကာ
"မင္းအခု ငါ့ကိုတားေနတာလားဝမ္ရိေပၚ၊
ဒီအိမ္ေတာ္ရဲ့မင္းသားေလးက
အေရးေပးတယ္ဆိုၿပီး
ငါ့ကိုေတာင္ျပန္ေအာ္ရဲတယ္ေပါ့၊
ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္သိေသးရဲ႕လား ဟမ္!"
YOU ARE READING
R E L I G I O N
Fanfictionလူတိုင်းမှာ ယုံကြည်ရာနတ်ဘုရားတော့ရှိကြတာပဲလေ လူတိုင္းမွာ ယံုၾကည္ရာနတ္ဘုရားေတာ့႐ွိၾကတာပဲေလ
