düşüş

gölge {8❦}

yerde değil bizim gibi dimdik ayakta. Ateşe döndüm oda şaşırmış gözlerle o şeye bakıyordu. Allahım sen yardım et neyin içine düştüm ben. Aslında bur çukurun içine düştüm bdudvdudbuxbx. Kendine gel Seval gülme vakti değil. Ben eğilmiş kenardan bakarken ateş benim üstümden bakıyordu.

Kulağıma eğildi ve "sen burada kal" dedi. Tam başımı ona çevirdim ki tam dibimde duruyordu. Önüme döndüm ve "nereye?" Diye sordum. O buna aldırış etmeden yanımda ayrıldı. Seranın öbür tarafına geçti. Elimdeki taşı benden çok uzak bir yere atmıştı. Gölge ona doğru koştu. Bir an ateş'e doğru gidecek sandım huh. Bir saniye gölge o taşı yemeye mi çalışıyor?? Ateş hemen yanıma geldi ve çiftlerden atlayıp o tuhaf kapıya gittik. Hemen okulun içine girmiştik.

Kantin katı çok karanlıktı. Bu beni bunaltmıştı ama aklımdaki soruyu sormak öncelikliydi. Ateşe döndüm çok net yüzü gözükmesede. Konuşmaya başladım. "Allah aşkına bunlar ne? Bizden ne istiyorlar? Onlar insan mı?" Hızlıca bunları söylemiştim. O ise kocaman gözlerini açmış. "Bilmiyorum" demişti.

-nası bilmiyorum?

-nerden bilim Seval. Seninle aynı bilgiye sahibim.

-sence o yaratıklar kuzenimi öldürmüş olmasın.

-Bilmiyorum.

-Sadece Bilmiyorum diyorsun. Bir şey de türek kendi kendime düşündükçe kafayı sıyırıcam.

-Seval sence buradan kurtulup eve varacak miyiz?

-Burası evimiz ama ben evimi değil evimdekileri istiyorum.

-Haklısın böyle olunca sanki farklı bir dünya gibi.

-yukarı çıkıp şu defterleri bir daha inceleyeceğim belki bir ipucu vardır.

-yiyecek bur şeyler alıp geleceğim dikkat et.

Elime notu almış okuyordum. Eminim burada bir şey var. Sena bana mesaj bırakmıştır diye yaklaşık 50 kez okumuştum.

-Bırak artık yok orada bir şey.

-son kez okiyim.

Acaba baş harflerde mi bur şey vardı. Pshastane. Bir saniye bu bizim buradaki hastane değil mi. Hemen ateş'e döndüm.

-buldum. Bu zeki kız yanında diye sen dua et.

-Ne buldun ?

-cidden bulmuşsun. İnanmıyorum. Sevallllll.

-Bir tebrik lazım.

-Aferum.

-yiyecek bir şeyler alıp yola çıkalım.

-o karanlık şeyler dışarıda hiç gözükmez o zamn biz hazırlıksız oluruz sabah yola çıkalım.

Bunu dedikten sonra yatmistik.

●●●●ATEŞ●●●●

Şevval galiba uyumuştu tek kolunun üzerine yatmış duvara dönüktür. Onun hemen önündeki sıraya oturup ona doğru aynı şekilde yatmistik. Onun gamzeleri her zamn ortadaydı. Gece uyur gezerlik yapmaya başladığında ayağa kalkmamış bana bakmış ve tekrar uyumuştu. Bu nasıl bir şey böyle.

●●●●Seval'in anlatımıyla ●●●●

Allahı şükür sabah olmuştu....



*Abi ben uyumuyorum şuan o yüzden şuan daha yaşamına aklımda çok iyi bir fikir var*