BUNALIMİST.#Wattys2015

Bölüm 9

Merhaba arkadaşlar umarım yeni bölümü beğenirsiniz:*

3 gün sonra...

Planım o kadar mükemmeldi ki anlatılamaz kadar. Her şey hazırdı şimdi ise tek yapmam gereken şey Baran'ı etkisiz hale getirmekti. Nasıl mı? İşte tamda şöyle.

Hemen güvenlikten aldığım kelepçeleri kontrol ettim tamda yerinde çekmecemde duruyorlardı.

Hemşireden aldığım uyku ilacını da alıp odadan çıktım. Baran odada yoktu büyük ihtimalle yemek saati olduğu için yemek yiyordu. Kafamda bir çok soru işareti vardı. Acaba neyin içine katsaydım ki uyku ilacını? Bunları düşünürken bana doğru yaklaşan bir adet Baran görmüştüm benim birkaç adım uzağımda. Bana doğru yaklaştı.

Ben hala kafamdaki soru işaretlerini dindirmeye çalışırken,

'' Sevgilim !'' dedi.

'' Efendim birtanem.'' dediğimde kendime içten içe güldüm. Sonuçta yapacaklarmın sonunda bu azdı bile. Kendimi şu vıcık vıcık aşıklardan hissettim birden. Tamam aşıksınız anlıyorum ama o vıcıklık nedir ya!!

''Bebeğim bahçeye çıkalım mı?''

'' Yok ya benim biraz başım ağrıyo. Biraz dinlensem geçer heralde.'' dediğim,

'' Tamam bende senle geliyorum. Havlumu alıp çıkıcam duş almalıyım.'' dedi. İşte bu benim için harika bir fırsat olabilirdi. Bu fırsatı iyi değerlendirmeli ve içeceğine uyku ilacını katmalıydım. Ne zamandan beri bu kadar kötüydüm? TABİKİ HER ZAMAN içimdeki canavar bana bir kahkaha attı. Bunu dışa yansıtmak istemiyordum ama istemsizce pis pis sırıttım.

'' Ne oldu?'' dediğinde gülümsememi yüzümden silip,

'' Hiçbir şey .'' diye cevap verdim.

Ardından Baran önde bende bir adım arkasında odaya doğru yürümeye başladık.Buranın koridoru baya uzundu. Hatta gece beni biraz ürkütüyordu. Duvarları gri renteydi ancak bu renge gri denemezdi çünkü baya kirliydi. Odaya girince Baran havlusunu alıp duş almak için odadan çıktı. Planım kusursuz olmalıydı. Bunun için çabalayacaktım.

Biraz düşündükten sonra gidip yemekhaneden iki kola aldım. Odaya dönüp kolaları açtım ve barkadaklara döktüm. İşte başlıyorduk! Bu sırada kapı sesi duyuyordum. hemen elimdeki ilacı alıp bardakların birine boşalttım. Ardından pipetle biraz karıştırdıktan sonra hazırdı.

Bu sırada sanki zaman donmuş gibi hissettim çünkü baya iş yapmıştım ve Baran anca içeri girmişti. Belindeki havlusu ve kaslarından süzülen sular beni etkilese de bakmamaya çalışmıştım.

Saçları nemliydi. Gözlerimi kola bardaklarının oraya çevirdiğimde Baran'ın gülümsediğini hissettim.

'' Ne o! Şimdide bakmamaya mı çalışıyorsun.'' saçlarımın arkasında pis pis sırıttım. Ancak bunu görmemişti. İçimde ' sen görürsün' diyordum. Elime iki kola bardağını aldım ve birini ona uzattım.

''Seversin diye düşündüm.'' diyip ona tatlıca gülümsedim. Şu halimle bana 'hayır' diyecek bir insan olmadığına o kadar emindim ki. Yavaşça gülümsedi.