aizawa x yn

27. Bölüm

aizawa;

hepimiz koltuğa oturduk düşünüyorduk polisten haber gelmesini bekliyorduk

N: yume'ye çok ağır davrandık

hizahsi son dediğine pişman olmuştu ne diceğimi bilemiyordum ben ona çocukluğunu tekrar yaşattım kontrolümü kaybetmiştim ne yapacağımı bilmiyordum acaba o bizi affedermiydi?
hepimiz düşüncelere dalarken kapı çaldı

H: Yume olabilir mi?

gidip kapıyı açtım karşımda bir polis yanındada eri...
eri bana sarıldı hizahsi ve nemuri kapıya geldiğinde gördüklerine inanamıyordu eri anlatmaya başladı

E: yume abla uyurken size süpriz yapmak için dışarı çıktım size elma şekeri alacaktım

elindeki elma şekerlerini uzattı

E: elma şekerlerini aldım ama nasıl geri dönceğimi bulamadım etrafta dolaşırken hava kararmaya başlamıştı parka saklandım sonra polis abi beni buldu ve beni eve getirdi

ellerim titremeye başladı polisle konuşup gitmişti nemuri eriyi uyutmak için odasına gitti koltuğa oturdum kendime küfür ettim yumeye nasıl yaptım ben bunu hizahside aynı şeyleri düşünüyordu buna emindim nemuri geldi o da oturup bunları düşünmeye başladı

H: acaba şuan ne yapıyor
N: kim bilir
H: intihar etmez değil mi
N: o zaman kendimi asla affetmem
A: sen bide bana sor
H: ne yapacağız bizle konuşurmu?
N: daha fazla düşünmeyelim umarım şuan iyidir hadi uyuyun

tek kelime daha etmeden odama gittim odaya girince
içimde bir boşluk hissi oluştu yere baktım aklıma o anki sessizce ağlayışları geldi gözlerim doldu dolaba gidip bir kıyafetini aldım ve yere oturup koklamaya başladım çok narin kokuyordu yerden kalkıp yatağa yattım yastığını kokladım yastığına sarıldım o gülerkenki anları düşündüm peki ya bundan sonra gülebilcekmiydi? bizi affedebilcekmiydi? yastığına sarılırken ellerim titriyordu beni korumak için canını ortaya koyuşları şakalaşmalarımız beni korkutma çabaları beni öpmeleri

hizashi odama gelip baş ucuma oturdu saçlarımı okşamaya başladı sakince bir şarkı mırıldanmaya başladı kalkıp ona sarıldım ve ağlamaya başladım o da ağladı

H: yapma böyle o bizi affeder
A: Affeder değilmi

nemuri kapıya yaslanmıştı

N: affeder çok yufka yürekli kıyamaz bize
A: ama biz ona kıydık sessizce ağladı hiç bağırmadı sesi titriyordu sadece kendini korumaya çalıştı sonrasında vazgeçti kabullenmiş gibiydi bir çocuk gibiydi BENİM ŞUAN O ADAMDAN HİÇBİR FARKIM YOK
H: eri uyanacak sessiz ol

biraz daha konuşup uyuduk yastığına sarılıp kokusunu içime çeke çeke uyudum