အလင်းတွေကျရောက်လာလို့ မျက်လုံးဖွင့်ဖို့ကြိုးစားတဲ့အခါ ခေါင်းတွေကမတရားထိုးကိုက်လာသည်။ လူမှန်းသူမှန်းမသိတော့တဲ့အချိန်တွေမှာ ဘာတွေဖြစ်ပျက်ခဲ့လဲ သေချာဆန်းစစ်ရမှာဖြစ်တာကြောင့် အားယူဖွင့်လိုက်တဲ့အခါ မိုးပြာရောင်အခန်းမျက်နှာကျက်ကိုတန်းမြင်လိုက်ရသည်။ လုံခြုံသွားတဲ့ခံစားချက်မျိုးရလိုက်သည်။ အခန်းပိုင်ရှင်ရဲ့မိုးပြာရောင်ရပ်ဝန်းငယ်ထဲမှာ နွေးထွေးနူးညံ့ခြင်းတွေစိမ့်ဝင်နေသည်။ စားပွဲခုံမှာLaptopတစ်လုံးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသောနောက်ကျောလေးသည် လွမ်းစိတ်တို့ကိုနှိုးဆွလိုက်သည်။ သက်ပြင်းတွေချနေသောနောက်ကျောပြင်သည် ဘာတွေစိတ်ပူနေသလဲမပြောတတ်ပါ။ သေချာတာတစ်ခုကတော့သူနဲ့ပတ်သက်၍ပဲဖြစ်နိုင်ပါသည်။
"ကိုကို"
လှည့်ကြည့်လာချိန်က တွန့်ချိုးလျက်ရှိသော မျက်ခုံးတန်းနှစ်ခုသည် အိပ်ယာထစမှုန်ကုပ်နေသော မျက်နှာလေးကိုမြင်တဲ့အခါ အလိုအလျောက်ပြေလျော့သွားသည်။ ပြီးနောက်အပြုံးဖျော့ဖျော့လေးလည်းပြုံးပြလာသည်။
"ခေါင်းကိုက်နေသေးလား"
"အင်း..ဟိုညကလေ.."
"ညကအကြောင်းမပြောဘဲနေရအောင်လား"
ကိုကို့ပုံစံသည်စိတ်ရှုပ်နေသည့်ပုံပေါ်သည်။ ပြဿနာကို လွယ်လွယ်နဲ့နိဂုံးချုပ်လိုက်ခြင်းသည် ကိုကို့စိတ်ကို ခန့်မှန်းမရအောင်ဖြစ်သွားစေသည်။ စိတ်ပျက်သွားတာလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်လေးက အဆိုးလေးဆီကို အလုံးအရင်းလိုက်ဝင်ရောက်လာသည်။
//တကယ်ဆိုဆွေ့ဆွေ့တွေခုန်နေရမှာမဟုတ်ဘူးလားကင်မ်ဂယူဘင်း//
"ရေအရင်ချိုးလိုက်ပါလား ပြီးရင်မနက်စာစားမယ်ဆေးလည်းသောက်ရမယ်"
"လိုက်ပို့ပါလား"
အဆိုးလေးနေမကောင်းတဲ့အခါ အနားကိုပိုကပ်တတ်သည်။ ပြဿနာတွေလုံးဝမရှာဘဲ တစ်နေကုန်ကပ်ချွဲနေတတ်သည်။ မဟုတ်ရင်လည်း ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ပြီးကာတွန်းကားကြည့်နေတတ်သည်။
"ဆရာဝန်ခေါ်ရတော့မှာပဲကွာ"
°°ဒေါက်တာဟန်ဆီမှာAppointmentယူထားပါတယ်°°
