İkinci Şans

"Bölüm 9" Pişmanlık

Sabah olur. İlk Zeynep kalkar ve dışarı çıkar. Biraz sonra Leya da uyanır, Zeynep ve Naz'ın çadırına gider ve kimse olmadığını görür. Zeynep arkadan gelir.
Zeynep - Naz için bakıyosan, ben kalkdığımda o yoktu..
Leya - nereye gitti ki bu kız?
"Telaşlanır ve gidip Ülkü'yü kaldırır"
Leya - Ülkü uyan! Ülkü kalk hadi ya.
Ülkü - ne var Leya bu saatde?
Leya - Naz yok, Naz?!
Ülkü - erken kalkıp yürüyüşe falan çıkmıştır.
Leya - Zeynep erken kalkmış zaten, o kalktığında Naz yokmuş. Bu kız gecenin köründe mi kalkıp yürüyüşe çıktı?
Ülkü - dur ben gidip Ardaları uyandırim, gidip arıyalım

Elif uyanır, ve araba'da uyuya kaldığını görünce deliye döner. Diğerlerini telaşlı bi halde görür ve ne olduğunu merak etmesede yanlarına gider.
Yağız Efe'yi uyandırmaya gider. Çadırın dışından bağırır ama Efe uyanmaz. Çadır'ı açar ve Naz'la Efe'yi sarılmış halde görür ve sessizce diğerlerini çağırır. Hepsi çadırın başına toplaşır. Elif hariç herkes onları öyle gördüğüne sevinir. Uyanmasınlar diye sessizce uzaklaşırlar. Hepsi bi yerlere dağılır....

Elif tek başına ormanın derinliklerine gidip bağırmaya başlar..
Elif - niye olmuyo, niye. Onları ayırmak için o kadar şey yaptım ama onlar yine yakınlaşıyolar. Ama elbet anlicaksın benim seni Naz'dan daha çok sevdiğimi...

Zeynep herşeyi duyar, sakince Elif'e yaklaşır.
Zeynep - Onları sen mi ayırdın? Tahmin etmiştim, ama bi türlü sana yakıştıramıyodum. Bu olanların hepsi Efe'nin Emre'ye olan benzerliği dimi? Bu yüzden onu elde etmeye çalışıyosun. Ona her baktığında Emre'yi görüyosun, haksız mıyım?
"Elif gözü yaşlı ama kızgın bi surat ifadesiyle konuşmaya başlar"
Elif - haksızsın. Ben Emre'yi unuttum, o kazayı da. Unuttum anlıyo musun, unuttum. Efe'yi Efe olduğu için seviyorum, Emre'yle olan benzerliği sadece bi tesadüf. Naz'la da zaten anlaşamıyolardı, bir-birilerine yakışmıyolar da zaten görmüyo musun?....

Naz uyanır, Efe'yi izlemeye başlar ve kendi kendine konuşur.
Naz - biz seninle hâlâ böyle ola bilirdik Efe. Eğer sen bana güvenseydin, sen bana inansaydın, biz şuan çok mutluyduk. Ama sen herşeyi mahfettin. Neden hâlâ sana bakarken kalbim hızlı hızlı çarpıyo bilmiyorum ama, bizim artık eskisi gibi olmamız imkansız, onu biliyorum.
Yavaşca kalkar ve dışarı çıkar. Naz çıktıktan sonra Efe gözlerini açar.
Efe - "Hâlâ bi umut var be Naz'ım, hâlâ bi umut var." der ve gülümser...