Korayla birlikte ardalarin bulunduğu kata çıkmıştık. Gördüğüm kadarıyla arda biraz kendine gelmişti ama hala gözlerindeki akan yaşlar durmuyordu .
Koray : caner var mı bir son dakika gelişmesi falan ?
Caner : Yok abi ya . Durum hep aynı. Bir haber vermediler siz gittiğiniz den bu yana
Koray: Anlıyorum. Tamam kardeşim .ha bu arada su içecek misin?
Caner : Alayim ya bir tane .
Koray : Başka su içmek isteyen varmı.
Aras : Birtane de ben alayım abi .
Ayça: koray istersen ardaya ben içireyim. Baksana ayakta duracak hali bile yok .
Koray : Aynen. Sen onu Arda ya içir bende bunu Araf Bey' e vereyim.
Elime aldığım su ile ardaya yaklaştım . Tabi arda kendinde bile değildi.
Ayça: Arda su icmek ister misin ?
Arda halsizliklen birlikte konuşacak takati bile zor buluyordu . Yavaştan sağa sola yatiştirdiği kafasını ' içmeyeceğim ' diye salladı.
Ayça : Ama Arda bunu içmezsen daha da güçsüz düşeceksin. Buda senin mental sağlığını çok kötü etkileyebilir.
Arda : Iç - me - ye - ce - ğim .
Ayça: Tamam .
Anlaşılan arda inadıyla beni imtihan edecekti .
Koray 'da aynı çabayı sarf edip araf bey 'su içirmeye çalışıyordu. Anlaşılan araf bey bukadar inatçı değildi.
Saat gece 03.00 ' ı gösteriyor, hepimiz perişan olmuş haldeydik . Anlaşılan bugün burada sabahlayacaktık.
Ayça: Benim uykum çok fena geliyor koray .
Koray : Gel biz seninle aşağıda bir köşede yatarız gidelim.
Ayça: olmaz onları burada yanlız bırakamayız.
Koray : aşkım herkez uyumuş zaten bi araf bey uyanık onunda uyuyacagini hiç sanmıyorum.
Ayça : iyi tamam bari onada söyleyelim de haberi olsun.
Koray: tamam ben söyleyeyim hemen .
Koray : Araf amca biz aşağıya gideceğiz, Uyumak için.
Araf Bey halinden bıkkın ama bir okadar da cesur kalmaya çalıyordu.
Araf Bey : Tabi tabi gençler. Kusura bakmayın sizide rahatsiz ediyoruz .
Koray : Hayır efendim bu cümleyi ne siz kurmuş olun nede biz duymuş olalım .
Araf Bey yine dayanamamıştı . Ağlar gözlerle bizlere sarıldı.
Araf Bey: Onu kaybetmekten çok korkuyorum . O ve oğlum hayattaki tek varlıklarım.
Koray bu acınası sözler karşısında kendisini daha fazla zorlayamiyordu.
Koray : Evet biliyorum Araf amca sen söylemesen dahi arda hep bize anlatıyor senin ona olan sevgini .
Araf Bey: Canım oğlum. Neden hayat bukadar acımasız ki koray Neden?
Koray : hayat bukadar acımasız değil araf amca aşk acımasız.
Araf Bey hala ağlar gözlerle kendini teskin etmeye çalışıyordu. Artık bizimde gitmemiz gerekiyordu.
Araf Bey: siz gidin ben bekleyeceğim burada.
